«Από την καρδιά της Άμμα», σειρά βίντεο με σύντομες διδασκαλίες

Η σειρά «Από την καρδιά της Άμμα» περιλαμβάνει σύντομα βίντεο με μαργαριτάρια από τη σοφία της Άμμα, που συνοδεύονται από κινούμενα σχέδια. Σε αυτή εδώ τη σελίδα θα δημοσιεύουμε κάθε νέο βίντεο της σειράς.

Οι υπότιτλοι στα Ελληνικά (αν δεν εμφανίζονται αυτόματα) ενεργοποιούνται πατώντας το [cc] στο τηλέφωνο και έπειτα τις τρεις τελίτσες για να επιλέξουμε την γλώσσα. Στον υπολογιστή πατάμε τις ρυθμίσεις και επιλέγουμε Ελληνικά.

Η Άμμα μας υπενθυμίζει ότι η διάνοια είναι σαν το ψαλίδι, της αρέσει να κόβει και να διαιρεί. Η καρδιά, αντίθετα, είναι σαν τη βελόνα, που ράβει τα κομμάτια του υφάσματος και τα κάνει ένα. Χρειαζόμαστε και τα δύο. Η διάνοια πρέπει να χρησιμοποιείται εκεί που χρειάζεται και η καρδιά το ίδιο. Όταν η ικανότητα της διάκρισης αφυπνιστεί μέσα μας, και τα δύο θα βρουν τη σωστή τους θέση.

Μολονότι τα πάντα είναι ο Υπέρτατος Εαυτός, εφόσον δεν έχουμε φτάσει ακόμα σε αυτή την κατάσταση, η προοπτική μας είναι σαν του ψαριού που προσπαθεί να μετρήσει το βάθος του ωκεανού. Οι γνώσεις μας και η αντίληψή μας είναι περιορισμένες. Γι’ αυτό, είναι σημαντικό να καλλιεργούμε την ταπεινότητα και την παράδοση.

Ο Σρι Κρίσνα είναι μια ιστορική μορφή, της οποίας η απαράμιλλή επιρροή συνεχίζεται για χιλιάδες χρόνια. Ο Σρι Κρίσνα επηρεάζει κάθε όψη της ζωής, από τη θρησκευτική αφοσίωση, τη λογοτεχνία τις τέχνες μέχρι και την πολιτική στρατηγική. Ένας ηθοποιός μπορεί να αναλάβει πολλούς ρόλους, αλλά πίσω από αυτούς παραμένει ο ίδιος. Παρομοίως, ο Σρι Κρίσνα δεν είχε σκαμπανεβάσματα στη ζωή του, γιατί πάντα παρέμενε εδραιωμένος στον Εαυτό του.

Μια λέξη παρηγοριάς όταν κάποιος είναι λυπημένος, λίγα λόγια ενθάρρυνσης, η συμπόνια και η ανιδιοτελής υπηρεσία – αυτά είναι πιο όμορφα και από τα λουλούδια. Αυτές οι αρετές βρίσκονται μέσα μας, είναι ο πραγματικός μας πλούτος. Αυτός ο πλούτος είναι πάντα μέσα μας, αλλά δυστυχώς, με αυτό τον πλούτο είμαστε πολύ φειδωλοί στη ζωή μας.

Για όλα τα πράγματα υπάρχουν κανόνες και ένα ντάρμα. Προς το παρόν, ζούμε τη ζωή μας σε μια ημισυνειδητή κατάσταση. Έχουμε γνώσεις αλλά μας λείπει η επίγνωση. Έχουμε πληροφορίες αλλά μας λείπει η επίγνωση. Οι πράξεις που γίνονται χωρίς ντάρμα (χωρίς αίσθηση του καθήκοντος, της δικαιοσύνης), είναι σαν τούβλα που χρησιμοποιούνται χωρίς τσιμέντο. Το ντάρμα είναι το τσιμέντο που κρατά τα πάντα ενωμένα. Χωρίς ντάρμα απομονώνουμε τους εαυτούς μας από τους άλλους, σαν να ήμασταν ξεχωριστά νησιά.

Ένας εγωιστικός νους δεν μπορεί ποτέ να βιώσει την παρουσία του Θεού. Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει γίνει αλαζόνας εξαιτίας των γνώσεων που έχει αποκτήσει, αλλά δεν έχει επίγνωση του εγώ του. Για να υπερβεί το εγώ του, ο άνθρωπος πρέπει να στηριχτεί σε έναν αληθινό Δάσκαλο, που θα τον βοηθήσει να φτάσει στην Αυτογνωσία.

Για να επιτρέψουμε στο φως να μπει σ’ ένα δωμάτιο, πρέπει να τραβήξουμε τις κουρτίνες. Παρομοίως, το πέπλο που καλύπτει τον Αληθινό μας Εαυτό πρέπει να πέσει. Ο άνθρωπος πρέπει να στραφεί μέσα του και να αναζητήσει τον Εαυτό μέσα από το σώμα, το νου και τη διάνοιά του.

Ο πνευματικός Δάσκαλος είναι σαν μια τεράστια πύλη μέσα από την οποία ο μαθητής μπορεί να προχωρήσει στο πνευματικό μονοπάτι. Για να γίνει αυτό, ο μαθητής πρέπει να εισέλθει στην καρδιά του Δασκάλου. Μόνο όταν ο μαθητής είναι νοητικά έτοιμος αρχίζει η διδασκαλία. Τότε μόνο ο Δάσκαλος αναλαμβάνει το ρόλο του Δασκάλου. Κοιτάζοντας μέσα από τα μικρά παράθυρα του νου μας, καταλήγουμε σε λανθασμένα συμπεράσματα για τον εαυτό μας και τον κόσμο. Ο Δάσκαλος είναι ο ευγενέστερος και πιο έμπιστος φίλος που μας αφυπνίζει στην πραγματικότητα ότι «δεν είμαι αυτή η μικρή οντότητα. Είμαι το άπειρο, τόσο απέραντος όσο ο ουρανός. Είμαι η ίδια η πληρότητα». Όταν ο μαθητής περιμένει υπομονετικά με αγάπη και πίστη – αυτό είναι που λιώνει την καρδιά του Δασκάλου. Τότε είναι που η χάρη του Δασκάλου ρέει προς τον μαθητή.

Ο Σρι Κρίσνα λέει στην Μπαγκαβάτ Γκιτά ότι ο αναζητητής μπορεί να φτάσει στην Αυτοπραγμάτωση υπηρετώντας και λατρεύοντας τον πνευματικό Δάσκαλο με ταπεινότητα. Υπηρεσία δεν σημαίνει μόνο υπηρεσία προς το φυσικό σώμα του Δασκάλου, αλλά και εσωτερική παράδοση. Οι υποσυνείδητες τάσεις μας είναι εξαιρετικά δυνατές και δεν αλλάζουν εύκολα. Πρέπει όμως να προσπαθούμε συνεχώς να τις υπερβούμε μελετώντας τις γραφές.

Στο επεισόδιο αυτό η Άμμα διηγείται μια ιστορία στην οποία ο Ράμα και ο Χάνουμαν ήρθαν αντιμέτωποι και πώς αυτό είχε ευτυχή κατάληξη με την επικράτηση του ντάρμα και προς το συμφέρον όλων. Ο Χάνουμαν είναι μέχρι σήμερα το ιδανικό παράδειγμα αφοσίωσης στον πνευματικό Δάσκαλο και ακλόνητης πίστης. Λέγεται ότι είναι αδύνατο να βρεθεί σήμερα ένας μαθητής τόσο τέλειος όσο ο Χάνουμαν.

Τίποτα δεν είναι ασήμαντο. Ένα αεροπλάνο δεν θα απογειωθεί εάν ο κινητήρας έχει βλάβη, ούτε θα απογειωθεί αν λείπει μια μικρή αλλά ζωτικής σημασίας βίδα. Αυτό που εννοεί η Άμμα είναι ότι αν δούμε τα πράγματα στη σωστή θέση τους, δεν υπάρχει τίποτα που να είναι άχρηστο ή ασήμαντο. Η φιλοσοφία του Σανατάνα Ντάρμα μας διδάσκει ότι όλα τα πράγματα στη Δημιουργία βοηθούν συνεχώς το ένα το άλλο. Όλοι αντιμετωπίζουμε δυσκολίες στη ζωή. Αλλά αν επιλέξουμε το σωστό δρόμο και καλλιεργήσουμε τη στάση της αποδοχής, μπορούμε να αποκτήσουμε έναν γαλήνιο και ειρηνικό νου.

Είτε πρόκειται για τη Ραμαγιάνα είτε για τη Μαχαμπαράτα, πρέπει να κατανοήσουμε τις βασικές πνευματικές αρχές που μεταδίδουν οι ιστορίες. Όταν τα παιδιά μας κατανοήσουν τις αρχές, θα διατηρήσουν και τις αξίες. Τα παιδιά της Άμμα έχουν αποκτήσει την πνευματική ωριμότητα για να βλέπουν το Θεό σε όλους και να τους αγαπούν και να τους υπηρετούν ανάλογα. Η Άμμα λέει σε όλους ότι δεν είναι σαν κεριά που πρέπει να εξαρτώνται από τους άλλους για να τα ανάψουν, αλλά είναι σαν τον λαμπρό ήλιο, δεν είναι αβοήθητα γατάκια, αλλά άγρια και ισχυρά λιοντάρια.

Ποιο είναι το σωστό, να προστατεύουμε το ντάρμα ή να ενθαρρύνουμε το αντάρμα; Αυτή ήταν η κατάσταση την εποχή του Κρίσνα. Το μωρό Κρίσνα μεταφέρθηκε από τη φυλακή του Κάμσα στο Γκόκουλ. Από τη φυλακή, που συμβολίζει την αλαζονεία, το μίσος, την απέχθεια και τη σκλαβιά, πήγε στο Γκόκουλ, τη γη της αγάπης, της εμπιστοσύνης, της φιλίας και της ελευθερίας. Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός κατοικεί εκεί που υπάρχουν αυτές οι αρετές.

Ο μαθητής πρέπει να έχει την πλήρη επίγνωση πως ό,τι κάνει ο πνευματικός του Δάσκαλός είναι για την πρόοδο και για το καλό του. Μερικοί μπορεί να αναρωτηθούν μήπως μια τέτοια τυφλή υπακοή στον Δάσκαλο είναι ένα είδος σκλαβιάς. Η αλήθεια είναι ότι ο μαθητής είναι ήδη σκλαβωμένος στις δικές του υποσυνείδητες τάσεις και στο εγώ του. Η παρατήρηση και η κατανόηση της σημασίας της κάθε κίνησης που κάνει ο Δάσκαλος είναι σαν ιερή γραφή Αν και παραμένει σημαντικό να μελετάει κανείς τις γραφές, τα λόγια, οι κινήσεις και οι πράξεις του Δασκάλου είναι όλα ιερές γραφές.

Στον σημερινό κόσμο βλέπουμε ότι οι άνθρωποι μαθαίνουν τις γραφές μόνο και μόνο για να επιδείξουν τη διάνοιά τους. Δεν είναι η ερμηνεία των γραφών αυτό που είναι σημαντικό. Είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιδρούμε όταν βρισκόμαστε σε μια δύσκολη κατάσταση —να έχουμε αταραξία απέναντι στις αντιξοότητες, να μπορούμε να συγχωρούμε. Ορθή γνώση είναι η επίγνωση που αρμόζει σε κάθε συγκεκριμένη κατάσταση. Ο πνευματικός Διδάσκαλος είναι αυτός που έχει συνειδητοποιήσει την Υπέρτατη Αλήθεια. Ο Διδάσκαλος είναι εδραιωμένος σε αυτή την Αλήθεια.

Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να δηλώνουν: «Ο Θεός κι εγώ είμαστε ένα», αλλά εμείς, ως πνευματικοί αναζητητές, είναι καλό να μην λέμε ποτέ: «Ο Δάσκαλος και ο μαθητής είναι ένα.» Αυτό είναι μια μορφή ταπεινότητας, είναι μια καλή στάση γιατί δεν αφήνει το εγώ να σηκώσει το κεφάλι του.