Σύντομη βιογραφία

Η Άμμα γεννήθηκε σε ένα μικρό και απομονωμένο χωριό, στην Κεράλα, στη Νότια Ινδία, στις 27 Σεπτεμβρίου το 1953. Οι γονείς της την ονόμασαν Σουντάμανι. Ήρθε σε αυτόν τον κόσμο όχι κλαίγοντας, όπως συνήθως κλαίνε τα βρέφη, αλλά μ’ ένα φωτεινό χαμόγελο στο πρόσωπο της, προμηνύοντας τη χαρά και την ευλογία που θα έφερνε στον κόσμο.

Η Σουντάμανι πέρασε τα παιδικά και εφηβικά της χρόνια κάνοντας εντατικές πνευματικές ασκήσεις, προσφέροντάς μας έτσι ένα ζωντανό παράδειγμα αφοσίωσης και αγάπης προς το Θεό. Από μικρό παιδί, συχνά την έβρισκαν οι δικοί της απορροφημένη σε βαθύ διαλογισμό, μη έχοντας συναίσθηση του περιβάλλοντος. Σε ηλικία πέντε ετών άρχισε να συνθέτει λατρευτικούς ύμνους εμπλουτισμένους με βαθύ μυστικιστικό περιεχόμενο.

Ένα χάρισμα της Σουντάμανι, έντονα εκδηλωμένο ήδη απ’ αυτήν την τρυφερή ηλικία, ήταν η αγάπη και η συμπόνια για τους συνανθρώπους της. Μολονότι ακόμη παιδί, η Σουντάμανι έκανε ό,τι μπορούσε για να διευκολύνει τους ηλικιωμένους γείτονές της, που αντιμετώπιζαν διάφορες δυσκολίες και να ανακουφίζει τα βάσανά τους. Τους φρόντιζε και τους βοηθούσε ν’ αντεπεξέλθουν στις βασικές τους ανάγκες: έπλενε τα ρούχα τους, τους βοηθούσε να πλυθούν οι ίδιοι, ενώ τους έφερνε φαγητό και καθαρά ρούχα από το πατρικό της σπίτι. Αυτή η συνήθειά της, να προσφέρει πράγματα απ’ το σπίτι της σε όσους είχαν ανάγκη, αποτελούσε την αφορμή να υφίσταται αυστηρές τιμωρίες από τους γονείς της.

Εντούτοις, παρά τη σωματική κακομεταχείριση και τις αυστηρές τιμωρίες, τίποτα δεν μπορούσε να εμποδίσει την εκδήλωση της έμφυτης συμπόνιας της. Αργότερα η Άμμα εξήγησε: «Ένα αδιάκοπο ρεύμα αγάπης ρέει από μέσα μου προς όλα τα όντα του κόσμου. Η αγάπη είναι η έμφυτη φύση μου».

«Από τη γέννηση μου ένιωθα μια έντονη αγάπη για το Θεό. Επαναλάμβανα το όνομα του Θεού ασταμάτητα με κάθε αναπνοή μου, και ένα συνεχές ρεύμα από θεϊκές σκέψεις με συνέπαιρνε. Ο νους μου ήταν διαρκώς απορροφημένος απ’ αυτές, ανεξάρτητα από το πού βρισκόμουν ή από το ποια εργασία εκτελούσα.» - Άμμα

Συχνά αποτραβιόταν στο δάσος για να διαλογιστεί σε απομόνωση. Οι γονείς της τη μάλωναν επειδή συνήθως δεν έπαιζε με τ’ άλλα παιδιά. Στερούνταν κατανόησης και ήθελαν η κόρη τους να συμπεριφέρεται όπως τ’ άλλα παιδιά του χωριού. Η οικογένειά της, επίσης, πολύ ενοχλούνταν απ’ τα θρησκευτικά τραγούδια και τους ψαλμούς που τραγουδούσε διαρκώς, περισσότερο δε τους ενοχλούσε, το γεγονός ότι τα χείλη της ψιθύριζαν συνεχώς, σα να μιλούσε στον εαυτό της. Αυτή ήταν μια πολύ ασυνήθιστη συμπεριφορά για ένα μικρό παιδί και φοβούνταν ότι υπέφερε από κάποια διανοητική ασθένεια. Η οικογένειά της δεν καταλάβαινε ότι τα χείλη της μικρής Σουντάμανι ψιθύριζαν αδιάλειπτα το όνομα του Θεού.

Η Άμμα, θεωρείται σήμερα ως μια φωτεινή πνευματική παρουσία που κοσμεί την εποχή μας. Έχει κερδίσει τον παγκόσμιο σεβασμό για την άμεση και εξαίρετη συνεισφορά της στην κοινωνία. Τα Ηνωμένα Έθνη την έχουν αναγνωρίσει ως διακεκριμένη πνευματική ηγέτιδα. Τα τελευταία 40 χρόνια η Άμμα έχει αφιερώσει την ζωή της για την εξύψωση της πάσχουσας ανθρωπότητας με την πιο απλή χειρονομία – μια αγκαλιά, το «ντάρσαν» όπως αποκαλείται. Με αυτόν τον οικείο τρόπο η Άμμα έχει ευλογήσει και παρηγορήσει περισσότερους από 35 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.

Κάποτε, ένας δημοσιογράφος ρώτησε την Άμμα πως είναι δυνατόν για αυτήν να αγκαλιάζει τον καθένα με την ίδια τρυφερότητα, παρόλο που μερικοί μπορεί να είναι άρρωστοι ή απωθητικοί. Η Άμμα απάντησε:

«Όταν μια μέλισσα πετάει από άνθος σε άνθος μέσα σ’ έναν κήπο από λουλούδια δε βλέπει τη διαφορά μεταξύ των λουλουδιών, αλλά το μέλι που έχουν τα άνθη τους. Έτσι και η Άμμα βλέπει μόνο τον Υπέρτατο Εαυτό στον καθέναν που αγκαλιάζει.» - Άμμα

Το παράδειγμά της μας δείχνει ότι στην καρδιά του καθενός μας βασιλεύουν η αγάπη και η γαλήνη, η αφύπνιση των οποίων είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την αποκατάσταση της ειρήνης στον κόσμο. Η Δρ. Τζέιν Γκούντολ, ενώ απένειμε στην Άμμα το βραβείο Γκάντι-Κίνγκ αφιερωμένο στη Μη-Βία για το έτος 2002, είπε: «Στέκεται εδώ μπροστά μας, η αγάπη του Θεού σε ανθρώπινη μορφή».