Περιοδικό Matruvani

Ξεπερνώντας τους Πειρασμούς

Παιδιά μου, αν θέλουμε ειλικρινά να βρούμε ειρήνη και ελευθερία στη ζωή μας, πρέπει να μάθουμε να υψωνόμαστε πάνω από τα γεγονότα. Στα δύσκολα αποκαλύπτεται ο αληθινός χαρακτήρας ενός ανθρώπου. Είναι εύκολο να υποκύψουμε στον πειρασμό και να γίνουμε σκλάβοι του νου και των αισθήσεων, αλλά δύσκολο να τα ξεπεράσουμε. Παρόλα αυτά, πρέπει να συνεχίσουμε την προσπάθεια. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να απολαμβάνουμε τις χαρές της ζωής. Μπορούμε να τις απολαύσουμε, αλλά χωρίς αυτό να γίνεται εθισμός. Αληθινή δύναμη είναι να μπορείς να ζεις ανάμεσα στις αισθητηριακές απολαύσεις, αλλά χωρίς να ταυτίζεσαι με αυτές.

Ένας αλκοολικός αποφάσισε να σταματήσει να πίνει από την επόμενη μέρα και μετά. Πήρε αυτήν την απόφαση έχοντας ένα μπουκάλι ποτό δίπλα στο μαξιλάρι του. Η πρώτη του σκέψη μόλις ξύπνησε ήταν: «Να πιώ ή όχι;». Ενώ σκεφτόταν, το χέρι του ασυναίσθητα πήγε προς το μπουκάλι.

Είναι δύσκολο να ξεπεράσουμε οποιονδήποτε εθισμό όταν ο πειρασμός βρίσκεται κοντά μας. Αυτή είναι η αρχή πίσω από την ιστορία του θανάτου του Μπάλι στη Ραμαγιάνα. Ο Μπάλι είχε το χάρισμα να παίρνει τη μισή δύναμη από όποιον τον αντιμετώπιζε άμεσα σε μάχη. Για αυτό και ο Σρι Ράμα σκότωσε τον Μπάλι κρυμμένος, εκτοξεύοντας ένα βέλος. Ο Μπάλι αντιπροσωπεύει την επιθυμία, την οποία δεν μπορούμε ποτέ να ξεπεράσουμε με άμεση αντιπαράθεση. Για να απαλλαγούμε από την επιθυμία, χρειάζεται να απομακρυνθούμε από το αντικείμενο της και στη συνέχεια να ελέγξουμε τον νου μας. Για παράδειγμα, αν θέλουμε να μάθουμε να οδηγούμε, ξεκινάμε την εκπαίδευση σε έναν ανοιχτό χώρο, μακριά από τους δρόμους με κυκλοφορία. Μόλις αποκτήσουμε δεξιότητα στην οδήγηση, μπορούμε να τα καταφέρουμε με αυτοπεποίθηση ακόμη και σε έναν πολυσύχναστο αυτοκινητόδρομο.

Πριν φυτέψουμε σπόρους, καθαρίζουμε το έδαφος από χόρτα, ζιζάνια και σβώλους χώματος, και ύστερα οργώνουμε το χωράφι. Συνεχίζουμε να αφαιρούμε τα αγριόχορτα, ακόμα και μετά τη βλάστηση των σπόρων. Αν δεν το κάνουμε, τα ζιζάνια θα εμποδίσουν την ανάπτυξη των βλαστών μας. Όμως, αφού τα δενδρύλλια μεγαλώσουν και γίνουν ισχυρά δέντρα, δεν χρειάζεται πλέον να απομακρύνουμε τα ζιζάνια, αφού δεν μπορούν να βλάψουν τα μεγάλα δέντρα.

Παρομοίως, αν προσπαθούμε να αποκτήσουμε τον έλεγχο του νου μας, χρειάζεται όσο το δυνατόν περισσότερο να αποφεύγουμε καταστάσεις που δεν ευνοούν την απόκτηση νοητικής δύναμης. Όταν πια έχουμε έλεγχο στον νου μέσω της αδιάκοπης προσπάθειας, θα μπορούμε να ξεπερνάμε οποιοδήποτε εμπόδιο ή πειρασμό στον εξωτερικό κόσμο.

Αφύπνιση της Καλοσύνης

Παιδιά μου, ο καθένας από εμάς δημιουργεί γύρω του τον κόσμο του, χωρίς να το αντιλαμβάνεται. Η αλήθεια είναι πως ανάλογα με τη φύση μας, κουβαλάμε τον παράδεισο ή την κόλασή μας όπου πηγαίνουμε.
Οι σκέψεις μας και η οπτική μας δεν επηρεάζουν μόνο εμάς, αλλά και όσους βρίσκονται γύρω μας. Η καλοσύνη κάποιων ατόμων εκφράζεται αβίαστα όταν βρίσκονται κοντά σε άλλα άτομα, που έχουν την ικανότητα να ενισχύσουν την αυτοπεποίθησή τους και να τους εμπνεύσουν να κάνουν το καλό. Στην παρουσία τους, όσοι πενθούν μπορεί να βρουν χαρά, οι αδύναμοι να γίνουν δυνατοί, οι κακοί να γίνουν ευγενείς και οι θυμωμένοι να βρουν ειρήνη.

Αντίθετα, υπάρχουν κι εκείνοι, που χωρίς να το ξέρουν, αφυπνίζουν το κακό σε όσους βρίσκονται γύρω τους. Η παρουσία τους πυροδοτεί τη σπίθα της αρνητικότητας στους άλλους. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν προσπαθούν να δουν το καλό στους άλλους, αλλά μόνο το κακό.

Υπάρχει μια σπίθα καλοσύνης μέσα στον καθέναν από εμάς. Αν μπορέσει να γίνει δυνατή φωτιά, θα εξαφανίσει εντελώς το δάσος του κακού μέσα μας. Αν προσπαθήσουμε αρκετά, θα διακρίνουμε ένα ψήγμα καλού στον πιο ελεεινό άνθρωπο, σε εκείνον που έχει κάνει τις χειρότερες αμαρτίες, και θα καταφέρουμε να τον εξυψώσουμε.

Με το να λέμε συνεχώς σε κάποιον: «Δεν κάνεις για τίποτα!», το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να εμποδίσουμε την ανάπτυξη των ταλέντων του και να ενισχύσουμε τις αρνητικές του τάσεις. Αν επιθυμούμε ειλικρινά να αφυπνίσουμε το έμφυτο καλό μέσα του και να τον βοηθήσουμε να αναπτυχθεί, πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να δούμε μέσα του το καλό, να τον επαινέσουμε και να τον βοηθήσουμε να ξεπεράσει τις αρνητικές τάσεις και τα ελαττώματα του, με υπομονή και κατανόηση.
Ο Κάρνα ήταν πολύ ικανός πολεμιστής. Στον Πόλεμο της Μαχαμπαράτα, ο Σάλυα, ο ηνίοχός του, του έκανε συνεχώς κριτική λέγοντας πράγματα όπως: «Είσαι άχρηστος! Δεν έχεις ούτε ίχνος από τις ικανότητες του Αρτζούνα!». Αυτό το ποτάμι λεκτικής κακοποίησης στέρεψε στον Κάρνα την αυτοπεποίθηση και τη δύναμή του.

Ο Αρτζούνα είχε κι αυτός τα ελαττώματα και τις αδυναμίες του. Ο Σρι Κρίσνα όμως, τα διόρθωσε όλα με αγάπη και υπομονή. Ενθάρρυνε συνεχώς τον Αρτζούνα: «Να έχεις θάρρος! Πολέμα για χάρη του ντάρμα και νίκα τους εχθρούς σου!» Αυτό είχε αποτέλεσμα ο Αρτζούνα να βγαίνει νικητής στις μάχες. Με την κατάλληλη ενθάρρυνση και τις ευκαιρίες να διορθώνει κανείς τα λάθη του, ακόμα και ο πιο αδύναμος μπορεί να επιτύχει μεγάλα πράγματα στη ζωή.

Εγρήγορση

Ερώτηση: Άμμα, πώς αναπτύσσουμε την εγρήγορση όταν ο νους είναι πιο προσκολλημένος σε κοσμικές απολαύσεις;

Άμμα: Παιδιά μου, είναι αλήθεια πως ο έλεγχος του νου είναι δύσκολη υπόθεση όσο ζει κανείς σε αυτόν τον κόσμο. Είναι σαν να στεκόμαστε δίπλα στη θάλασσα. Ακόμα κι αν δεν μπούμε στο νερό, η αλμύρα θα κολλήσει στο σώμα μας. Είναι σαν να κάνουμε μπάνιο σε ένα δωμάτιο όπου φυλάσσονται κάρβουνα. Όσο κι αν προσπαθούμε να καθαρίσουμε το σώμα μας, θα κολλάνε πάνω μας σωματίδια άνθρακα.

Παιδιά μου, ακόμη κι έτσι όμως, όσοι είναι πραγματικά αποφασισμένοι να πετύχουν τον στόχο, μπορούν να νικήσουν τον νου. Ακόμη και για να επιτύχουμε εγκόσμιους σκοπούς, θα απαρνηθούμε πολλά πράγματα. Ένας επιχειρηματίας που ταξιδεύει, για παράδειγμα, κάποιες φορές θα χρειαστεί να εγκαταλείψει πολλές από τις ανέσεις που έχει στο σπίτι. Ίσως να μην μπορεί να φάει ή να κοιμηθεί τη συνηθισμένη ώρα. Θα έχει πολύ λίγο χρόνο για να είναι με τη γυναίκα του, τα παιδιά του και άλλα μέλη της οικογένειας του. Δεν θα μπορεί να τρώει καθημερινά τα αγαπημένα του φαγητά. Και όμως, δουλεύει σκληρά. Στην πραγματικότητα, λόγω της επιθυμίας του να βγάλει χρήματα και να κάνει την επιχείρησή του να ανθίσει, ξεχνάει όλες τις ανέσεις. Σκεφτείτε τους ανθρώπους που πηγαίνουν σε ξένες χώρες για να βγάλουν χρήματα. Πρέπει να δουλέψουν σκληρά. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν πολύ δύσκολες δουλειές. Έχουν μόνο τις στοιχειώδεις συνθήκες διαβίωσης, ένα μικρό δωμάτιο με πέντε ή έξι άτομα στριμωγμένα μέσα. Πρέπει να μαγειρεύουν οι ίδιοι για τον εαυτό τους και πρέπει να περάσουν μέσα από πολλές δυσκολίες. Αυτοί οι καημένοι οι άνθρωποι, δεν μπορούν να επιστρέψουν για να δουν τις γυναίκες, τα παιδιά, τους γονείς και τους φίλους τους παρά μόνο μετά από δύο ή περισσότερα χρόνια. Και όμως, εργάζονται εγκαταλείποντας πολλές απολαύσεις και ανέσεις, και υφίστανται κάθε είδους κακουχίες. Γιατί; Επειδή χρειάζονται χρήματα. Θέλουν περισσότερες ανέσεις, οπότε υπομένουν την έλλειψη άνεσης. Νιώθουν την ανάγκη να υπομείνουν και έτσι, δεν αισθάνονται το βάρος των βασάνων και των κακουχιών. Είναι χαρούμενοι που το κάνουν.

Κατά τον ίδιο τρόπο, παιδιά μου, χρειάζεται να νιώθουμε την ίδια επείγουσα ανάγκη να αποκτήσουμε αυτόν τον εσωτερικό πλούτο. Μόλις αναδυθεί αυτή η ανάγκη μέσα μας, η εγρήγορση έρχεται και την ακολουθεί η απάρνηση και η αποφασιστικότητα.
Ένας επιχειρηματίας ή ένας τραπεζίτης που ασχολείται με τεράστια χρηματικά ποσά θα βρίσκεται πάντα σε εγρήγορση και θα είναι προσεκτικός. Γιατί; Επειδή μια πολύ μικρή απροσεξία μπορεί να καταλήξει σε μια μεγάλη απώλεια. Δεν θέλει να συμβεί αυτό. Επομένως, είναι σε εγρήγορση. Οι σωματοφύλακες του Πρωθυπουργού ή του Προέδρου πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί, γιατί η απροσεξία μιας στιγμής μπορεί να προκαλέσει τον θάνατο του Πρωθυπουργού ή του Προέδρου. Δεν θέλουν να συμβεί αυτό και έτσι βρίσκονται πάντα σε ετοιμότητα.

Παρομοίως, μια στιγμή έλλειψης προσοχής μπορεί να προκαλέσει την πτώση στην πνευματική ζωή ενός σάντακ (πνευματικού αναζητητή). Όντας προσκολλημένος σε ένα αντικείμενο ή σε μια συγκεκριμένη κατάσταση, ένας σάντακ μπορεί να λέει: «Είναι κάτι μικρό, στο κάτω-κάτω, δεν είναι και τόσο σημαντικό. Δεν θα συμβεί και τίποτα εάν το κάνω.» Και έτσι, το κάνει, και ύστερα μια ολόκληρη αλυσίδα αντιδράσεων ακολουθεί. Να έχετε επίγνωση και ετοιμότητα ότι αυτό μπορεί να σας συμβεί ανά πάσα στιγμή, και ύστερα εστιάστε όλη την προσοχή σας στον στόχο και εργαστείτε σκληρά να τον πετύχετε. Έτσι, οπωσδήποτε θα τον πετύχετε.

Διαλογισμός

Παιδιά μου, πραγματική γνώση είναι να μάθουμε να συγκεντρώνουμε το νου. Αυτό είναι δυνατό μέσω του διαλογισμού.

Ο διαλογισμός βοηθά στη μείωση του στρες και στην ανακούφιση του άγχους. Μέσα από τον διαλογισμό, μπορούμε να απολαύσουμε την ευδαιμονία και την ειρήνη του νου. Ο διαλογισμός ενισχύει την ομορφιά, τη διάρκεια ζωής, τη δύναμη, την υγεία, την ευφυΐα και την ενέργειά μας.

Πρώτα, χρειάζεται να μάθουμε πώς να διαλογιζόμαστε σωστά σε ένα ήσυχο περιβάλλον όπου είμαστε μόνοι. Δεν είναι απαραίτητο να πιστεύει κανείς στον Θεό για να διαλογιστεί. Υπάρχουν πολλές τεχνικές διαλογισμού. Κατά τη διάρκεια του διαλογισμού, μπορούμε να εστιάσουμε τον νου μας σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος ή να συγκεντρωθούμε σε ένα σημείο, ή μπορούμε να φανταστούμε ότι γινόμαστε ένα με το άπειρο. Αν μας αρέσει να κοιτάζουμε τη φλόγα ενός κεριού, μπορούμε να το κάνουμε. Μπορούμε να ανάψουμε ένα κερί ή ένα λυχνάρι σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και να κοιτάξουμε τη φλόγα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η φλόγα δεν πρέπει να τρεμοπαίζει. Μπορούμε επίσης, να φανταστούμε τη φλόγα στην καρδιά ή ανάμεσα στα φρύδια. Μπορούμε να επικεντρωθούμε στην εσωτερική λάμψη που γεννιέται όσο κοιτάζουμε το λυχνάρι. Εκείνοι που τους αρέσει να διαλογίζονται επάνω σε μια μορφή, μπορούν να φανταστούν την ίστα-ντέβατα (αγαπημένη θεϊκή μορφή) τους να στέκεται στη μέση της φλόγας. Όμως, είναι καλύτερο να οραματιστούμε την ίστα-ντέβατα να στέκεται μέσα σε μια θυσιαστική φωτιά, γιατί τότε μπορούμε να φανταστούμε ότι προσφέρουμε τη ζήλια, τον εγωισμό μας και άλλες αρνητικότητες στην πύρινη φλόγα της θυσίας.

Για τους αρχάριους, ο διαλογισμός επάνω σε μια μορφή είναι ευκολότερος από τον διαλογισμό στο άμορφο. Το να διαλογίζεσαι επάνω στην ίστα-ντέβατα βοηθά τον νου να επικεντρωθεί σε Αυτόν ή Αυτήν. Οι σατβικές ιδιότητες της θεότητας θα αναπτυχθούν και μέσα σε εμάς. Τοποθετήστε μια μικρή εικόνα της αγαπημένης σας θεότητας μπροστά σας. Καθίστε και κοιτάξτε την εικόνα για αρκετή ώρα. Στη συνέχεια, κλείστε τα μάτια σας και προσπαθήστε να απεικονίσετε αυτή τη μορφή καθαρά στο νου σας. Όταν η σαφήνεια της μορφής εξασθενίσει, ανοίξτε τα μάτια σας και κοιτάξτε ξανά την εικόνα. Στη συνέχεια, κλείστε τα μάτια σας για άλλη μια φορά και φανταστείτε ότι μιλάτε στην ίστα-ντέβατα σας. Αγκαλιάστε νοερά την ίστα-ντέβατα και παρακαλέστε: «Ω Κύριε, σε παρακαλώ, μη με αφήνεις!» Αν διαλογιζόμαστε συνεχώς έτσι, με προσοχή, η μορφή της ίστα-ντέβατα θα ανατείλει καθαρά στην καρδιά.

Είναι στη φύση του νου να περιπλανιέται. Επομένως, ο διαλογισμός είναι σαν να προσπαθείς να σπρώξεις κούφια ξύλα μέσα στο νερό. Μόλις τα αφήσουμε, θα παρασυρθούν αμέσως στην επιφάνεια. Αυτός είναι ο νους. Έτσι, στα αρχικά στάδια του διαλογισμού, ίσως χρειαστεί να ασκήσουμε κάποια πίεση στον νου για να τον κάνουμε να διαλογιστεί. Αφού όμως αναπτύξουμε μια σχέση με τον διαλογισμό, δεν θα χρειάζεται πια να πιέζουμε τον νου. Ο διαλογισμός θα γίνει ευχάριστος.

Αν ασκούμαστε στον διαλογισμό τακτικά, ο νους θα γίνει σταδιακά πιο ήρεμος, μέχρι που θα γίνει κρυστάλλινος. Ο Ανώτερος Εαυτός θα λάμψει στον γαλήνιο νου, όπως η αντανάκλαση του ήλιου επάνω σε μια ήρεμη λίμνη.

Ερώτηση: Πώς βρίσκει κανείς γαλήνη και ηρεμία;

Άμμα: Για να επιτύχουμε γαλήνη και ηρεμία, χρειάζεται πρώτα να αλλάξει ο λανθασμένος τρόπος σκέψης μας. Προς το παρόν, πιστεύουμε ότι η ειρήνη έρχεται από έξω. Αυτή η λανθασμένη αντίληψη μας κάνει να αναζητούμε την ειρήνη έξω από εμάς, στα αντικείμενα του κόσμου. Στην πραγματικότητα, η αληθινή ειρήνη πηγάζει από μέσα. Η αιώνια πηγή της ειρήνης είναι μέσα σας. Χρειάζεται πρώτα να γίνει κατανοητή αυτή η αλήθεια. Ύστερα, μπορείτε να αρχίσετε να εργάζεστε προς αυτήν.

Για να επιτύχουμε αυτήν την ειρήνη, χρειαζόμαστε ήρεμο νου. Ηρεμία του νου δεν σημαίνει να κάθομαι σε ένα απομονωμένο, υπέροχο μέρος, γεμάτο φυσική ομορφιά. Ένα τέτοιο περιβάλλον είναι μόνο ένας παράγοντας που βοηθά να αποκτήσουμε πραγματική ηρεμία. Η πραγματική ηρεμία είναι ηρεμία του νου. Σημαίνει ο νους να κοιτάζει σε μια μόνο κατεύθυνση. Ακόμα και ένα όμορφο μέρος δεν μπορεί να σου χαρίσει ηρεμία όταν ο νους είναι ταραγμένος. Επομένως, πρέπει να προσπαθήσουμε να ησυχάσουμε τον νου ελέγχοντας τον, συγκρατώντας τον σταδιακά ώστε να μην τρέχει πίσω από όλα τα αντικείμενα. Στην αρχή, θα πρέπει να καταβάλλετε συνειδητή προσπάθεια να υποτάξετε το νου. Αργότερα, με το πέρασμα του χρόνου, αυτό θα γίνεται αβίαστα.

Μην ανακατεύεστε υπερβολικά με τους ανθρώπους. Τα ανθρώπινα όντα έχουν την τάση να αναπτύσσουν ανόητες προσκολλήσεις σε άλλα άτομα, ειδικά αν είναι κοντά τους για κάποιο χρονικό διάστημα και τους αρέσει η προσωπικότητά τους. Συναντάς έναν άγνωστο σε μια στάση λεωφορείου ή στον σιδηροδρομικό σταθμό. Έρχεται κοντά σου και σου λέει: «Δεν ξέρω γιατί, αλλά νιώθω μια αυθόρμητη αγάπη για σένα. Είσαι πραγματικά κάτι ξεχωριστό!», ή κάποια κολακεία σαν κι αυτή. Όχι μόνο φουσκώνει ο εγωισμός μας, αλλά αναπτύσσουμε γρήγορα και μια προσκόλληση σε αυτό το άτομο. Τον «αγαπάς». Γιατί; Γιατί σε κολάκευσε. Μετά, μια μέρα σε επικρίνει για κάτι. Τη στιγμή που το κάνει αυτό, στρέφεσαι εναντίον του, τον μισείς, θυμώνεις μαζί του και μερικές φορές μπορεί να θέλεις και να τον σκοτώσεις. Η αγάπη έχει χαθεί και στη θέση της κυριαρχεί το μίσος. Όποια ηρεμία είχες, τώρα έχει χαθεί, και η γαλήνη έχει προ πολλού εξαφανιστεί. Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Λόγω της ταραχής του νου.

Το ίδιο συμβαίνει και με τα αντικείμενα που δίνουν ευχαρίστηση. Βλέπεις ένα αντικείμενο. Αναπτύσσεις μια προσκόλληση σε αυτό. Θέλεις να το αποκτήσεις με κάποιον τρόπο. Επομένως, εργάζεσαι σκληρά και κερδίζεις αρκετά χρήματα για να το αποκτήσεις. Την τελευταία στιγμή όμως, σου κλέβουν τα χρήματα που κέρδισες με κόπο. Νιώθεις απογοήτευση και θυμό, γιατί δεν μπόρεσες να εκπληρώσεις την επιθυμία σου. Η εκπλήρωση της επιθυμίας σου εμποδίζεται. Δεν μπορείς να αποκτήσεις εκείνο στο οποίο είχες προσκολληθεί. Θυμώνεις με τη γυναίκα σου, τα παιδιά σου και όποιον τύχει να συναντήσεις.

Ξανά, η ηρεμία σου εξαφανίστηκε. Έτσι, αυτή η ηρεμία έρχεται και φεύγει. Δεν μένει ποτέ μόνιμα. Γιατί; Λόγω των προτιμήσεων και των αποστροφών («μου αρέσει» και «δεν μου αρέσει»). Επομένως, προσπαθήστε να αποστασιοποιηθείτε κρατώντας το νου σας μακριά από τα πράγματα που θέλουν να τον κυριεύσουν. Όποια θλίψη κι αν έρθει, καταφύγετε στον Θεό. Πείτε Του: «Κύριε, κάποιος με κατέκρινε άδικα. Είμαι πολύ λυπημένος». Μην μιλάτε σε άλλους γι’ αυτό. Πείτε το στον Θεό: «Κύριε, μήπως έκανα κάτι λάθος; Ή, Κύριε, είσαι Εσύ που τον έβαλες να το κάνει αυτό; Αν ναι, τότε δεν έχω πρόβλημα, γιατί μόνο αν έχω προσκόλληση θα θυμώσω, έτσι δεν είναι; Όχι, δεν έχω καμία προσκόλληση στις σκέψεις ή τις λέξεις που λένε οι άλλοι. Είσαι η μοναδική, πραγματική φύση του Εαυτού μου. Όταν συναναστρέφομαι με άλλους, πρέπει να βασίζομαι αποκλειστικά σε Εσένα και όχι σε αυτούς, έτσι δεν είναι;».

Θα γυρνούσαμε ποτέ να απαντήσουμε γαβγίζοντας σε ένα σκυλί που μας γαβγίζει στην άκρη του δρόμου; Όχι, δεν θα το κάναμε. Αν το κάναμε, τότε θα ήμασταν κι εμείς σκύλοι, έτσι δεν είναι; Έχουμε έναν δικό μας κόσμο με κουλτούρα και συμπεριφορά που αρμόζει σε ανθρώπινα όντα. Με τον ίδιο τρόπο, κάθε αντικείμενο ή άτομο έχει τη δική του φύση. Μπορεί να εκφράσουμε μια πολύ υψηλή γνώμη για ένα συγκεκριμένο αντικείμενο ή άτομο, χωρίς να το έχουμε παρατηρήσει αρκετά. Στη συνέχεια θα πούμε: «Αλίμονο, καταστράφηκα! Δεν έπρεπε να το έχω αγοράσει» ή «Τι στο καλό! Συμπεριφέρθηκε με τόσο απαίσιο τρόπο». Ήμασταν εμείς που δώσαμε στο αντικείμενο ή στο άτομο ένα «ανώτερο πιστοποιητικό» ή μια υψηλή γνώμη και στη συνέχεια συνειδητοποιήσαμε με λύπη την πραγματική φύση αυτού του ατόμου ή του αντικειμένου. Ως αποτέλεσμα, μισούμε ή καταδικάζουμε αυτό που αρχικά θαυμάσαμε.

Χρειάζεται να ακολουθήσουμε το δικό μας μονοπάτι, αποδεχόμενοι τα άλλα πρόσωπα και τα αντικείμενα και θεωρώντας πως έχουν τη δική τους φύση, χωρίς να περιμένουμε να είναι διαφορετικά. Μην στέκεστε να αμφισβητήσετε ή να επικρίνετε τη συμπεριφορά τους. Είμαστε πιο σκύλοι κι από έναν σκύλο εάν στραφούμε στην κριτική χωρίς να κατανοούμε τη σωστή φύση των πραγμάτων.

Η Αξία του Χρόνου

Παιδιά μου, ζούμε σε μια ξέφρενη εποχή. Μετά βίας βρίσκουμε χρόνο να αναπνεύσουμε όσο τρέχουμε από τη μια δραστηριότητα στην άλλη.

«Μην κάθεσαι αδρανής. Κάνε κάτι!» Από παιδιά ακούμε τους γονείς και τους δασκάλους μας να το λένε αυτό. Τώρα όμως για εμάς έχει έρθει η ώρα να σκεφτούμε: «Γιατί να μην καθίσουμε για λίγο ήρεμοι αντί να κάνουμε κάτι;»
Η υπερβολική ταχύτητα σε οτιδήποτε, σκοτώνει την ομορφιά του. Είναι σαν να ανοίγουμε με τη βία τα πέταλα ενός τριαντάφυλλου που είναι ακόμα μπουμπούκι , έτσι μόνο θα του στερήσουμε το άρωμα και την ομορφιά του.

Τα περισσότερα από αυτά που επιδιώκουμε δεν θα μας φέρουν την ευτυχία. Και εκτός αυτού, θα μας στερήσουν και ό,τι ευτυχία είχαμε. Υπάρχουν άνθρωποι που έρχονται με τις οικογένειές τους στην παραλία για να δουν το ηλιοβασίλεμα, αλλά ξοδεύουν το χρόνο τους στέλνοντας μηνύματα στο κινητό τους. Έτσι, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν την ομορφιά του ωκεανού ή τη λάμψη του ηλιοβασιλέματος.

Ακόμα και στο σπίτι, πολλοί άνθρωποι ξοδεύουν τον χρόνο τους στο Facebook και αμελούν να κοιτάξουν το πρόσωπο της γυναίκας ή του παιδιού τους, που κάθεται δίπλα τους. Η σύζυγος μπορεί να έχει στεναχωρηθεί για κάτι και το παιδί μπορεί να είναι αναστατωμένο, αλλά ο σύζυγος ή ο πατέρας δεν θα έχει τον χρόνο ούτε καν για να κοιτάξει τα πρόσωπά τους.

Κάποτε, ένα άνδρας γυρνώντας σπίτι από τη δουλειά του, είδε τον πεντάχρονο γιο του να τον περιμένει.
Το αγόρι τον ρώτησε: «Μπαμπά, πόσα χρήματα παίρνεις για μια ώρα δουλειάς;»
Ο άνδρας του απάντησε: «Τριακόσιες ρουπίες».
«Μπαμπά, σε παρακαλώ, δώσε μου διακόσιες!»
Σκεπτόμενος ότι το παιδί θέλει τα χρήματα για κάποιο καινούργιο παιχνίδι, ο πατέρας εκνευρίστηκε. «Δεν έχω χρόνο για τα παιδιαρίσματά σου. Μην μου ξαναζητήσεις τίποτα!»
Ο γιος σιωπηλός, πήγε στο δωμάτιό του και έκλεισε την πόρτα.
Λίγο αργότερα, ο πατέρας ένιωσε ότι ίσως έπρεπε να είχε δείξει περισσότερη αγάπη και υπομονή με το παιδί του. Έτσι, άνοιξε την πόρτα του δωματίου του και το ρώτησε: «Παιδί μου, κοιμάσαι;»
«Όχι, μπαμπά».
«Ελπίζω να μην σε στεναχώρησα που θύμωσα μαζί σου νωρίτερα. Ορίστε οι διακόσιες ρουπίες που ζήτησες. Γιατί χρειάζεσαι αυτά τα λεφτά;»
Το πρόσωπο του παιδιού φωτίστηκε από χαρά. Έβγαλε ένα χαρτονόμισμα εκατό ρουπιών που είχε κάτω από το μαξιλάρι του. Δείχνοντας τις τριακόσιες ρουπίες στον πατέρα του, του είπε: «Μπαμπά, ορίστε 300. Θα περάσεις σε παρακαλώ μια ώρα μαζί μου;»

Μέσα στην πολυάσχολη ζωή σας, μην ξεχνάτε να κοιτάτε τον κόσμο γύρω σας. Μοιραστείτε λίγη αγάπη, καλοσύνη και χαρά με την οικογένειά, τους φίλους και τους συναδέλφους σας. Ζήστε στο παρόν. Απολαύστε τη ζωή.

Πίστη

Ερώτηση: Η πίστη ανά τους αιώνες ήταν πάντοτε αντικείμενο διαμάχης, σε ολόκληρο τον κόσμο. Έχουν υπάρξει επίσης και συγκρούσεις μεταξύ πιστών και άθεων. Ποιες είναι οι απόψεις της Άμμα για το θέμα αυτό;

Άμμα: Η πίστη είναι προσωπικό θέμα του καθενός. Είναι καλύτερο να μην ανακατεύονται άλλοι άνθρωποι σε αυτό. Αν υπάρχουν πρακτικές που οδηγούν μια κοινωνία σε λάθος δρόμο, μπορεί κανείς να ασκήσει εποικοδομητική κριτική, με την προϋπόθεση ότι δεν εξυπηρετεί με τον τρόπο αυτό τα δικά του συμφέροντα. Αυτό είναι κατανοητό. Ωστόσο, η κριτική δεν θα πρέπει ποτέ να προκύπτει από έλλειψη διάκρισης ή από τυφλή εκδικητικότητα. Δυστυχώς, το μεγαλύτερο μέρος της κριτικής που βλέπουμε σήμερα είναι τέτοιο.

Πίστη είναι η ένωση της επίγνωσης και της αγάπης. Αν λείπουν αυτά τα δύο, θα λείπει η ίδια η ζωή. Ό,τι κι αν είναι αυτό που κάνουμε, χρειάζεται να αφοσιωνόμαστε στην εργασία μας με επίγνωση. Ταυτόχρονα, πρέπει να έχουμε πίστη σε αυτό που κάνουμε. Ωστόσο, η πίστη στην πνευματικότητα έχει πολύ μεγαλύτερο βάθος. Είναι αυτο-παράδοση. Συνήθως, όταν κάποιος εργάζεται με μια στάση παράδοσης, αποκτά περισσότερη δύναμη· και όχι μόνο αυτό, αλλά θα υπάρχει και μια μοναδική ομορφιά στο έργο που κάνει. Επομένως, εκείνοι που εγκαταλείπουν τις εγωιστικές σκέψεις και εργάζονται με πλήρη παράδοση, αποκτούν σίγουρα μεγαλύτερη πνευματική δύναμη και ψυχική ηρεμία. Η πίστη τους είναι στο ιδανικό και όχι στις ιδέες. Λατρεύοντας τον Θεό ή τον πνευματικό Δάσκαλο, δεν λατρεύουν ένα άτομο αλλά το ιδανικό – τις αγνές, θεϊκές αρετές.

Πνευματικά όντα είναι εκείνοι που πιστεύουν στην «παρούσα στιγμή». Σε ό,τι τους αφορά, το παρελθόν και το μέλλον είναι ψεύτικα –καθαρό αποκύημα της φαντασίας. Αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων των άθεων, εναποθέτουν την πίστη τους στο μέλλον. Ποιος ξέρει τι θα συμβεί στο μέλλον που ακόμα δεν έχει συμβεί; Ποια εγγύηση υπάρχει ότι κάποιος που έχει εκπνεύσει θα εισπνεύσει ξανά; Το μέλλον δεν μπορεί να προβλεφθεί. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να εργάζεται κανείς. Η εργασία λαμβάνει χώρα στην παρούσα στιγμή, αν και οι καρποί μιας εργασίας υλοποιούνται στο μέλλον. Επομένως, το μόνο πράγμα που είναι αληθινό είναι το «τώρα» ή «αυτή τη στιγμή». Αν το δούμε έτσι, οι άθεοι που δίνουν αδικαιολόγητη σημασία στο μέλλον και άλλοι με αυτές τις πεποιθήσεις, αντιπροσωπεύουν τις χειρότερες περιπτώσεις τυφλής πίστης!

Οι άθεοι υπερηφανεύονται υπερβολικά για τις ικανότητες και τη νοημοσύνη τους, ενώ τα πνευματικά όντα πιστεύουν στη συμπαντική δύναμη πίσω από τις ικανότητες και τη νοημοσύνη τους. Όταν ήρθε το τσουνάμι ή άλλες φυσικές καταστροφές, ήταν χρήσιμες οι ανθρώπινες ικανότητες και η ευφυΐα; Ακόμα και διάσημοι επιστήμονες πιστεύουν σε μια δύναμη που υπερβαίνει τη νοημοσύνη τους. Πολλοί από τους πολιτικούς, κοινοτικούς και πολιτιστικούς ηγέτες σε όλο τον κόσμο έχουν αρχίσει κι αυτοί να πιστεύουν ότι μόνο η πνευματικότητα και η δύναμη που αντλεί κανείς από αυτήν μπορεί να σώσει τον κόσμο! Οι ρίσι είχαν πει το ίδιο αιώνες νωρίτερα. Ακόμα κι έτσι, πολλοί εδώ προσπαθούν να σκοτεινιάσουν τον κόσμο κλείνοντας τα μάτια τους!

Οι άθεοι πιστεύουν πως δεν υπάρχει Θεός. Παρόλα αυτά, σπαταλούν τη ζωή τους προσπαθώντας να αποδείξουν ξανά και ξανά την μη ύπαρξη του «Θεού που δεν υπάρχει». Αν είναι τόσο σίγουροι πως δεν υπάρχει Θεός, προς τι όλος αυτός ο αγώνας; Δείχνει πως έχουν αμφιβολίες για το αν ο Θεός υπάρχει ή όχι. Και παρόλα αυτά, έχουν κι αυτοί τους Δασκάλους τους και άτομα που σέβονται. Αυτό συμβαίνει και στην πολιτική.

Προκαταλήψεις

Παιδιά μου, είτε το γνωρίζουμε είτε όχι, πολλοί από εμάς τρέφουμε προκαταλήψεις για τους άλλους. Οι προκαταλήψεις μας δεν μας επιτρέπουν να τους κατανοήσουμε σωστά. Ένας άντρας που φοράει κίτρινα γυαλιά θα δει κίτρινο το καθετί. Χρειάζεται να είμαστε έτοιμοι να εγκαταλείψουμε τις προκατασκευασμένες αντιλήψεις μας πριν κοιτάξουμε τον κόσμο.

Ακόμα κι αν πηγαίνουμε τακτικά στον ίδιο ράφτη, αυτός θα πάρει καινούργια μέτρα κάθε φορά που τον επισκεπτόμαστε. Ένας καλός ράφτης δεν θα ράψει ποτέ νέα ρούχα χρησιμοποιώντας παλιά μέτρα, επειδή γνωρίζει ότι το μέγεθός μας μπορεί να έχει αλλάξει από την τελευταία μέτρηση. Αλλά δεν συνειδητοποιούμε ότι οι απόψεις μας για τους άλλους μπορεί επίσης να έχουν ξεπεραστεί. Πρέπει να υιοθετήσουμε την οπτική του ράφτη στην καθημερινή μας ζωή.
Προκύπτουν πολλά προβλήματα όταν οι αλληλεπιδράσεις μας με τους άλλους είναι προκατειλημμένες. Δεν υπάρχει λόγος ένας κλέφτης να μην μπορεί να γυρίσει σελίδα. Η Πινγκάλα, μια ιερόδουλη, έγινε ένθερμη πιστή. Ο Ρατνάκαραν, ο διαβόητος ληστής, μεταμορφώθηκε στον σεβάσμιο σοφό Βαλμίκι.

Αν μπορούσαμε να αλληλεπιδράσουμε με τους άλλους χωρίς προκαταλήψεις, θα ανακαλύπταμε νέα πράγματα στα ίδια άτομα.

Μια υπόθεση εκδικαζόταν στο δικαστήριο. Οι δικηγόροι τόσο του ενάγοντος όσο και του κατηγορούμενου διαφωνούσαν έντονα, αλλά ο δικαστής καθόταν με τα μάτια κλειστά, χωρίς να δίνει ιδιαίτερη σημασία σε κανέναν από τους δύο. Μετά από λίγη ώρα, αποκοιμήθηκε. Βλέποντάς το αυτό, ένας κλητήρας του είπε: «Αξιότιμε, κοιμάστε. Δεν ακούτε κανέναν από τους δύο δικηγόρους».
Κι ο δικαστής αποκρίθηκε: «Μην ανησυχείς. Έχω ήδη αποφασίσει την ετυμηγορία!» Και ξανακοιμήθηκε.

Αν συμπεριφερθούμε σαν τον δικαστή σε αυτήν την ιστορία, δηλαδή με προκαταλήψεις, η δικαιοσύνη και η αλήθεια θα χαθούν. Κάποιοι άνθρωποι θα λάβουν αδικαιολόγητη επιείκεια ενώ άλλοι θα αντιμετωπίσουν αδικαιολόγητη αυστηρότητα.
Ως αποτέλεσμα των δικών μας προκαταλήψεων, ενδέχεται να χάσουμε εκείνους που θα μπορούσαν να είναι φίλοι και βοηθοί μας. Μερικές φορές, αυτές οι προκαταλήψεις μπορεί μέχρι και να μας προδώσουν.
Κάποιες φορές, γινόμαστε οι ίδιοι θύματα των δικών μας προκαταλήψεων. Μπορεί να πιστεύουμε ακράδαντα ότι δεν μπορούμε να κάνουμε ορισμένα πράγματα, που όμως θα μπορούσαμε να κάνουμε αν επιμέναμε. Τέτοιες προκαταλήψεις αντικατοπτρίζουν μια έλλειψη αυτοπεποίθησης που είναι τόσο επικίνδυνη όσο και μια διογκωμένη αίσθηση των ικανοτήτων μας.

Οι προκαταλήψεις μάς υποδουλώνουν μόνο και μόνο επειδή δίνουμε υπερβολική σημασία στο παρελθόν. Χρειάζεται να μάθουμε να ζούμε στην παρούσα στιγμή και να προσπαθούμε να κρατήσουμε την καρδιά και το νου μας ελεύθερα και αποτελεσματικά.

Παιδιά μου, αν εξετάσουμε πώς ανταποκρινόμαστε στις καταστάσεις που συναντάμε, θα δούμε ότι τις περισσότερες φορές οι προκατασκευασμένες αντιλήψεις διαμορφώνουν τις αντιδράσεις μας. Πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τις συνθήκες της ζωής μας χωρίς προκαταλήψεις. Οφείλουμε να είμαστε σαν τον ράφτη, ο οποίος παίρνει μέτρα κάθε φορά που ένας πελάτης του ζητάει να του φτιάξει κάτι. Δεν θα κάνει τα ρούχα με βάση μετρήσεις που έχουν ληφθεί παλιότερα. Γνωρίζοντας ότι το μέγεθος κάποιου μπορεί να αλλάξει σε σύντομο χρονικό διάστημα, ο ράφτης θα πάρει νέα μέτρα κάθε φορά. Υπάρχει ένα σημαντικό μάθημα εδώ που πρέπει να μάθουμε: ποτέ μην υποθέτεις τίποτα.

Ο Δρόμος για την Ειρήνη

Παιδιά μου, όλοι μας θέλουμε ειρήνη και ευτυχία. Κι όμως συχνά ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον πόνο, τη θλίψη και την απογοήτευση. Γιατί δεν έχουμε ειρήνη και χαρά;

Αν θέλουμε να απολαμβάνουμε ειρήνη και ευτυχία, χρειάζεται να έχουμε πρώτα μια σωστή κατανόηση της ζωής. Όσα χρήματα κι αν έχει ένας πλούσιος, δεν θα τον ωφελήσουν αν δεν έχει επίγνωση της περιουσίας του. Ομοίως, όσο αγνοούμε την αληθινή μας φύση, δεν θα μπορούμε να ζούμε σε αρμονία με τον κόσμο και να εκπληρώνουμε το ντάρμα μας (τα καθήκοντα στη ζωή) σωστά.

Μια ομάδα από ταξιδιώτες περπατούσε σε ένα μακρινό χωριό. Μετά από κάποια ώρα, έφτασαν σε ένα δάσος. Υπήρχε μια λίμνη κοντά. Ακούμπησαν τα πράγματά τους στην όχθη, και πήγαν να κολυμπήσουν. Όταν επέστρεψαν, είδαν ότι έλειπαν όλα τους τα πράγματα. Κλέφτες τούς τα είχαν πάρει όλα! Οι ταξιδιώτες ξεκίνησαν αμέσως για να κυνηγήσουν τους κλέφτες. Στο δρόμο, είδαν έναν άντρα να ξεκουράζεται στη σκιά ενός δέντρου∙ ήταν ένας μαχάτμα (πνευματικά φωτισμένη ψυχή). Οι ταξιδιώτες τον ρώτησαν αν είχε δει τους κλέφτες να περνούν από εκεί. Ο Μαχάτμα είπε: «Είστε αναστατωμένοι που σας έκλεψαν τα πράγματά σας. Σκεφτείτε λίγο. Οι κλέφτες, που αριστοτεχνικά κλέβουν την ευτυχία σας, είναι μέσα ή έξω από εσάς; Θέλετε να ανακτήσετε αυτά που χάσατε ή θέλετε να αποκτήσετε τον πλούτο εκείνο που δεν μπορεί να χαθεί; Σκεφτείτε το!»
Διακρίνοντας τη σοφία στα λόγια του μαχάτμα, οι ταξιδιώτες έγιναν μαθητές του.

Υπάρχει απεριόριστος πλούτος στον καθέναν από εμάς. Επειδή δεν το γνωρίζουμε όμως, περιπλανιόμαστε αναζητώντας την ευτυχία στα αντικείμενα του κόσμου. Κάποιοι αγωνίζονται να αποκτήσουν πλούτο και δύναμη, ενώ άλλοι αγωνίζονται για όνομα και φήμη. Και οι μεν και οι δε, λανθασμένα πιστεύουν ότι μόλις φτάσουν στο στόχο τους, θα έχουν ειρήνη και ευτυχία. Η ευτυχία όμως δεν είναι κάτι που κερδίζει κανείς από αντικείμενα. Στην πραγματικότητα, οι επιθυμίες στέκονται εμπόδιο στην αληθινή ευτυχία. Αυτή η ευτυχία θα αποκαλυφθεί μόνο όταν ο νους σταματήσει να λαχταράει το ένα και το άλλο. Αυτή η κατανόηση πρέπει να γίνει ξεκάθαρη στις καρδιές μας. Αυτό είναι το πρώτο βήμα προς την ειρήνη και την ευτυχία.

Ο Εαυτός είναι η πηγή της ειρήνης και της αιώνιας ευδαιμονίας. Χωρίς να το έχουν κατανοήσει αυτό, ορισμένοι αναζητούν καταφύγιο στο ποτό και στα ναρκωτικά. Κάνοντάς το αυτό, δεν καταστρέφουν μόνο τη δική τους ζωή αλλά και την οικογένειά τους και την κοινωνία. Η πνευματικότητα μας δίνει την κατανόηση ποιοι και τι είμαστε πραγματικά. Αυτή η κατανόηση μας βοηθάει να αποκτήσουμε επίγνωση των ευθυνών μας και τότε ζούμε με έναν τρόπο ωφέλιμο και για εμάς και για τον κόσμο.

Ανιδιοτέλεια και Αυτοπραγμάτωση

Σουάμι Παραματμανάντα Πούρι

Η Άμμα λέει: «Υπάρχει μόνο ένας Άτμαν (Εαυτός). Είναι πανταχού παρών. Όταν ο νους μας διευρύνεται, μπορούμε να συγχωνευθούμε με Αυτόν. Τότε η ιδιοτέλεια και ο εγωισμός θα εξαφανιστούν. Θα βλέπουμε τα πάντα ισότιμα. Παιδιά μου, υπηρετήστε τους άλλους και βοηθήστε τους άπορους χωρίς να χάνετε ούτε στιγμή. Υπηρετήστε τους χωρίς να περιμένετε τίποτα σε αντάλλαγμα.»

Η Άμμα μιλά για δύο πράγματα: το ένα είναι η πανταχού παρούσα φύση του Άτμαν∙ το άλλο είναι η υπηρεσία προς τους άλλους. Αυτές οι δύο ιδέες δεν είναι άσχετες μεταξύ τους. Μάλιστα είναι πολύ στενά συνδεδεμένες. Στην πραγματική πνευματική ζωή, ο νους διευρύνεται όλο και περισσότερο μέχρι που αγκαλιάζει την απειροσύνη —την αιωνιότητα. Αυτό είναι η Θεϊκή πραγμάτωση —άπειρη διεύρυνση.

Όμως, για πολλούς από εμάς, η παρούσα κατάστασή μας είναι ακριβώς το αντίθετο. Αισθανόμαστε πως είμαστε άτομα και κάνουμε ό,τι μπορούμε για να διατηρήσουμε αυτήν την ατομικότητα, διότι πιστεύουμε πως κάνοντάς το αυτό θα γίνουμε ευτυχισμένοι. Η Άμμα όμως λέει πως αυτό θα μας κάνει μόνο περισσότερο δυστυχισμένους, αφού η ιδιοτέλεια θα μας κρατά μακριά από την Αλήθεια. Τότε θα πρέπει να αγωνιζόμαστε σκληρά. Αντίθετα, όσο ανοίγει ο νους μας, ερχόμαστε πιο κοντά στην Αλήθεια, που είναι η πραγματική μας φύση.

Η πνευματικότητα δεν περιορίζεται στα μπάτζανς (λατρευτικά τραγούδια), στο διαλογισμό, στην εκτέλεση πούτζα (λατρευτικές τελετές) ή σε επισκέψεις σε ναούς. Χρειάζεται να εκδηλώνεται ως ανιδιοτέλεια. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Άμμα τονίζει την ανιδιοτελή υπηρεσία. Δεν λέει ότι οι άλλες πρακτικές είναι αχρείαστες. Είναι αναγκαίες, όμως η πνευματική ζωή δεν είναι μόνο αυτές. Οι πράξεις μας χρειάζεται να ωφελούν τον κόσμο. Και μέσα από αυτό βοηθάμε και τον εαυτό μας.

Καλωσορίστε όλους τους «Απρόσμενους Επισκέπτες»

Παιδιά μου, η κουλτούρα μας μάς διδάσκει να βλέπουμε τους ατίτχις (απρόσμενους επισκέπτες) σαν ίσους με τον Θεό. Με την έκφραση, όμως, «απρόσμενοι επισκέπτες» δεν εννοούμε μόνο τους ανθρώπους, αλλά και κάθε απροσδόκητη κατάσταση. Γι’ αυτό, θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να βλέπουμε κάθε περίσταση που έρχεται στη ζωή μας σαν έναν σεβαστό επισκέπτη και να την δεχόμαστε με χαρά.

Σε ένα παιχνίδι σκάκι, αν επιμένουμε να κινούμε τα πιόνια προς τα μπρος, δεν θα νικήσουμε. Υπό συγκεκριμένες συνθήκες ίσως χρειαστεί διακριτικά να αποσύρουμε κάποια πιόνια.

Ομοίως, όταν συναντάμε αποτυχίες, χρειάζεται να αντλούμε μαθήματα από αυτήν την εμπειρία και να χρησιμοποιούμε τη νέα γνώση που αποκτήσαμε για να προχωρήσουμε μπροστά.
Όταν έρθει η αποτυχία, πρέπει να προσέχουμε να την περιορίσουμε στον εξωτερικό κόσμο. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στη νοητική μας δύναμη και την αυτοπεποίθησή μας να αποτύχουν και αυτές.
Επιπλέον, δεν πρέπει ποτέ να εγκαταλείπουμε την καλή μας καρδιά και την διάθεση για υπηρεσία.

Κάποτε, σε μια σχολή διοίκησης επιχειρήσεων, διεξάγονταν συνεντεύξεις για φοιτητές. Αφού τέλειωσαν οι συνεντεύξεις, οι φοιτητές επέστρεψαν στα δωμάτιά τους. Κάποιοι από αυτούς πέτυχαν. Ήταν πολύ χαρούμενοι. Οι υπόλοιποι ήταν λυπημένοι. Ένας από τους φοιτητές που απέτυχαν έμεινε καθισμένος στην αίθουσα συνεντεύξεων. Φυσούσε ένα απαλό αεράκι εκεί μέσα. Έμεινε εκεί αρκετή ώρα, απολαμβάνοντας το αεράκι. Οι καρέκλες ήταν σκορπισμένες όπως-όπως στην αίθουσα. Τις παρατήρησε και αποφάσισε να τις βάλει στη σωστή τους θέση. Ενώ το έκανε, αντιλήφθηκε κάποιον να τον παρακολουθεί από την πόρτα. Ήταν ένας από τους εξεταστές. Οι κινήσεις αυτού του νεαρού τού είχαν τραβήξει την προσοχή. Αντί να νιώσει θλίψη για την αποτυχία, το αγόρι παρέμεινε συγκεντρωμένο και διατήρησε το αίσθημα της κοινωνικής ευθύνης. Βλέποντας την εργασία του αγοριού, ο εξεταστής ένιωσε σεβασμό γι’ αυτό. Τον κάλεσε στο πλευρό του και του έδωσε μια καλοπληρωμένη δουλειά.

Ήταν το ανυποχώρητο αίσθημα κοινωνικής ευθύνης και η επίγνωσή του που τού έδωσαν τη δουλειά. Δεν ανησύχησε πολύ που δεν πήρε τη θέση. Αντίθετα, σκέφτηκε τι μπορούσε να κάνει στην παρούσα στιγμή.
Δεν ήταν δουλειά του το να καθαρίσει την αίθουσα. Αλλά δεν σκέφτηκε: «Αυτό δεν είναι δουλειά μου, ας το κάνει κάποιος άλλος.» Παρά το ότι δεν ήταν η δουλειά του, την εκτέλεσε με χάρη. Αυτή η υψηλή διανοητική στάση τον οδήγησε στην νίκη.

Δεν θα καταλήξουν νικητές όλοι όσοι δρουν όπως αυτός ο νεαρός. Είναι όμως απαράβατος κανόνας του σύμπαντος πως εκείνοι που κάνουν καλές πράξεις, οπωσδήποτε δρέπουν τους καρπούς τους —αν όχι σήμερα, τότε αύριο.

Η ζωή προορίζεται όχι μόνο για τους νικητές, αλλά και για τους ηττημένους

Χαιρετισμούς σε όλους εσάς, που είστε ενσαρκώσεις της αγάπης και του Αληθινού Εαυτού. Η Άμμα δεν είναι εδώ για να βγάζει λόγους αλλά ούτε και για να υποδεικνύει στον καθένα τι πρέπει να κάνει. Θέλει απλά να μοιραστεί μαζί σας μερικά πράγματα, μέσα από το φως της δικής της εμπειρίας. Παιδιά μου, η ζωή δεν προορίζεται μόνο για τους νικητές, αλλά και για τους ηττημένους. Συνήθως, οι άνθρωποι σκέφτονται και μιλούν μόνο για τις επιτυχίες και τα επιτεύγματά τους. Αλλά για να έχει ένα κατόρθωμα διάρκεια και να είναι πραγματικό, θα πρέπει να δίνουμε ιδιαίτερη προσοχή και στις αποτυχίες μας. Είναι γεγονός ότι μας αρέσει να παίρνουμε όλα τα εύσημα για τα επιτεύγματά μας, πιστεύοντας ότι αυτά οφείλονται στην αποτελεσματικότητα και τις ικανότητές μας, ενώ για τις αποτυχίες μας κατηγορούμε τους άλλους, τους γύρω μας και τους συναδέλφους μας.

Είναι στην ανθρώπινη φύση να ισχυριζόμαστε ότι οι άλλοι είναι υπεύθυνοι για τις αποτυχίες μας, λέγοντας ότι αν οι άλλοι είχαν ακολουθήσει τις συμβουλές μας, δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Όλα αυτά δείχνουν καθαρά ότι η στάση μας απέναντι στην αποτυχία είναι λανθασμένη. Το γεγονός ότι ένα άτομο απέτυχε σε κάτι αποδεικνύει ότι ανέλαβε μια πρόκληση, μια περιπέτεια. Οποιαδήποτε δράση είναι πρόκληση. Το να μαθαίνεις να οδηγείς, να ανεβαίνεις στο βουνό, να γράφεις εξετάσεις, να ψαρεύεις σε βαθιά νερά ή ακόμα (σαν μικρό παιδί) να μαθαίνεις να περπατάς, όλα αυτά είναι προκλήσεις. Κάθε αποστολή περικλείει και κάποιου είδους περιπέτεια. Κάθε φορά που γίνεται μια εργασία, η επιτυχία και η αποτυχία ακολουθούν σαν μια σκιά. Έτσι, μερικές φορές πετυχαίνουμε και άλλες φορές αποτυγχάνουμε.

Δεν πρέπει να φοβόμαστε την αποτυχία. Αν φοβόμαστε, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να πετύχουμε και έτσι δε θα κερδίσουμε τίποτα στη ζωή. Γι’ αυτό, πρέπει να ενθαρρύνουμε και να υποστηρίζουμε τους νικημένους. Θα πρέπει να ενθαρρύνουμε τον καθένα να εμπνευστεί και να απομακρύνει τον φόβο της αποτυχίας. Στα αθλήματα και τα παιχνίδια, ο ηττημένος λαμβάνει συχνά ένα βραβείο παρηγοριάς, το οποίο σκοπό έχει να τον ενθαρρύνει. Η ενθάρρυνση σίγουρα είναι επωφελής σε κάθε περίπτωση.

Ο κόσμος ανήκει τόσο στους νικητές όσο και στους νικημένους. Γνωρίζοντας το αυτό, πρέπει να συγχωρούμε και να στηρίζουμε αυτούς που αποτυγχάνουν. Πρέπει να τους ενθαρρύνουμε και να τους προσφέρουμε κάθε ευκαιρία να δοκιμάσουν ξανά. Η υπομονή και η συγχώρεση είναι σαν να βάζεις γράσο σε έναν κινητήρα για να λειτουργήσει καλύτερα. Η υπομονή και η συγχώρεση ενθαρρύνουν τον άνθρωπο να προσπαθήσει ξανά και να προχωρήσει με νέα δύναμη. Η στήριξή μας είναι σαν τη δύναμη της βαρύτητας, η οποία, αν και αόρατη, είναι αντιληπτή και βιώνεται από όλους. Ας δίνουμε σε όσους αποτυγχάνουν, κάθε ευκαιρία να δοκιμάζουν ξανά και ξανά. Ας μην απορρίψουμε κανέναν απλώς και μόνο επειδή απέτυχε σε κάτι, γιατί αυτό θα ήταν εκ μέρους μας μια ακόμη μεγαλύτερη αποτυχία. Οι ευκαιρίες θα πρέπει να είναι διαθέσιμες όχι μόνο για τους νικητές και θριαμβευτές, αλλά και για τους ηττημένους, οι οποίοι σίγουρα τις χρειάζονται περισσότερο. Τις περισσότερες φορές, βέβαια, οι νικητές αναγνωρίζονται, ενώ οι αποτυχημένοι συχνά γελοιοποιούνται. Αλλά αντί να υποβιβάζουμε τους ηττημένους, πρέπει να τους ενθαρρύνουμε. Οι άνθρωποι είναι ενθουσιώδεις μόνο εάν τους δοθεί η κατάλληλη ενθάρρυνση που χρειάζονται τη δεδομένη στιγμή.

Η ζωή προορίζεται για τους θαρραλέους και τολμηρούς, όχι για εκείνους που είναι απαισιόδοξοι ή φοβούνται την αποτυχία. Η μεγαλύτερη αποτυχία στη ζωή είναι να θεωρούμε τη νίκη δεδομένη σε κάθε περίπτωση. Η πνευματικότητα μας διδάσκει αυτή την αρχή. Μόνο όταν ζούμε με αυτήν την στάση και συνειδητοποίηση είναι δυνατή η οποιαδήποτε νέα δημιουργία. Με τον όρο νέα δημιουργία, η Άμμα εννοεί τη γέννηση μιας νέας, πραγματικά αισιόδοξης και δυναμικής γενιάς. Η συγχώρεση μας δίνει την ώθηση να προχωράμε μπροστά. Τόσο αυτός που συγχωρεί, όσο και αυτός που συγχωρείται, οδηγούνται σε νέα «ύψη». Το να συγχωρούμε και να υπομένουμε δεν σημαίνει ότι πρέπει να χάνουμε τη διάκρισή μας και να γινόμαστε χαλί να μας πατάνε. Σημαίνει απλά ότι επιτρέπουμε στους νικημένους να είναι εκεί ακριβώς, κοντά στους νικητές και να προχωρούν μαζί. Μόνο αν συνειδητοποιήσουμε αυτήν την αρχή, θα μπορούμε να γνωρίζουμε τι είναι πραγματική υπηρεσία και να ωφελούμε πραγματικά τους άλλους.