Τα πέντε αυτά κλειδιά που μας έδωσε η Άμμα, μπορούν να χρησιμεύσουν σαν πυξίδα στην καθημερινή μας ζωή, που μας βοηθά να βρίσκουμε το δρόμο μας για να αποκτήσει η ζωή μας νόημα, αρμονία και πληρότητα.
Ποτέ μην χάνετε την ευκαιρία να βοηθήσετε τους άλλους.
Κάθε μέρα πρέπει να παίρνουμε την απόφαση να κάνουμε πράξεις συμπόνιας: «Ό,τι κι αν συμβεί σήμερα πρέπει να κάνω ή να πω κάτι ωραίο. Πρέπει να κάνω κάτι καλό. Δεν πρέπει μόνο να παίρνω από τους άλλους. Πρέπει να κάνω κάτι για να τους βοηθήσω». Κάθε φορά που ενεργούμε με συμπόνια, η καρδιά μας διευρύνεται και το εγώ μέσα μας λιώνει λίγο. Με αυτόν τον τρόπο μεταμορφωνόμαστε, και τελικά η καρδιά μας γεμίζει πλήρως με συμπόνια και το εγώ διαλύεται εντελώς. Ας μην ζούμε μόνο για να παίρνουμε. Ας ζούμε κι εμείς για να προσφέρουμε. Οι στιγμές που ζούμε ανιδιοτελώς υπηρετώντας τους άλλους, είναι εκείνες που δίνουν πραγματική αξία στη ζωή μας.
Αποφύγετε τις σκληρές λέξεις. Αν δεν μπορείτε να μιλήσετε με αγάπη και σεβασμό, περιμένετε μέχρι να μπορέσετε.
Προς το παρόν, οι σκέψεις μας εκδηλώνονται αμέσως ως λέξεις. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν είμαστε σε θέση να δημιουργήσουμε ένα κενό μεταξύ των σκέψεων και των λέξεων μας, ή μεταξύ των σκέψεων και των πράξεών μας. Αν μπορούσαμε να δημιουργήσουμε ένα τέτοιο κενό, το φως της επίγνωσης θα έλαμπε μέσα από αυτό. Με αυτό το φως, μπορούμε να δούμε τον εαυτό μας και να ασκήσουμε αυτοέλεγχο. Τα λόγια που λέγονται με θυμό δεν μπορούμε ποτέ πραγματικά να τα πάρουμε πίσω. Μερικές απρόσεκτες λέξεις μπορούν να προκαλέσουν πληγές που δεν επουλώνονται ποτέ πλήρως και μπορούν ακόμη και να καταστρέψουν πολύτιμες σχέσεις. Ας αποφασίσουμε να μην βλάψουμε ποτέ κανέναν με σκέψεις, λόγια ή πράξεις. Αν χάσουμε την ψυχραιμία μας και μιλήσουμε με σκληρότητα, ας ζητήσουμε ειλικρινά συγγνώμη.
Κάντε την προστασία της φύσης μέρος της καθημερινότητάς σας.
Παλαιότερα, δεν υπήρχε ιδιαίτερη ανάγκη για προστασία του περιβάλλοντος, επειδή η προστασία της φύσης ήταν μέρος της λατρείας του Θεού και της ίδιας της ζωής. Περισσότερο από το να θυμούνται τον Θεό, οι άνθρωποι συνήθιζαν να αγαπούν και να υπηρετούν τη Φύση και την κοινωνία. Έβλεπαν τον Δημιουργό μέσω της δημιουργίας. Αγαπούσαν, λάτρευαν και προστάτευαν τη Φύση ως την ορατή μορφή του Θεού. Πρέπει να προσπαθήσουμε να αφυπνίσουμε εκ νέου αυτή τη νοοτροπία. Η συστηματική ανακύκλωση, η κοινή χρήση των οχημάτων για τις μετακινήσεις (“carpool”), η φύτευση δέντρων, η συμμετοχή σε εκστρατείες καθαριότητας και ούτω καθεξής… Υπάρχουν πολλές τέτοιες μικρές συνεισφορές που μπορούμε να κάνουμε, και σίγουρα έχουν τον αντίκτυπό τους.
Διατηρήστε μια τακτική πνευματική πρακτική, ακόμη και σε μικρό βαθμό.
Αν θέλουμε να κάνουμε πρόοδο στην πνευματική ζωή, πρέπει να κάνουμε συστηματικά κάποιες πνευματικές πρακτικές που θα επιλέξουμε. Μπορούμε να επαναλαμβάνουμε το μάντρα μας, να προσευχόμαστε, να ασκούμαστε στο διαλογισμό κλπ. Ό, τι κι αν είναι, κάντε το ειλικρινά κάθε μέρα χωρίς να το παραλείπετε. Αν ενδιαφερόμαστε πραγματικά για την πνευματική μας πρόοδο, θα δίνουμε στις πνευματικές μας πρακτικές προτεραιότητα και πάντα θα βρίσκουμε το χρόνο για να τις κάνουμε.
Κάθε μέρα, προσπαθήστε να αφιερώνετε λίγο χρόνο για συζήτηση ή στοχασμό πάνω σε πνευματικά θέματα.
Όταν ακούμε πνευματικές ομιλίες, μελετάμε τις γραφές ή τα λόγια φωτισμένων Δασκάλων, αναπτύσσουμε απόσπαση. Από την απόσπαση έρχεται η ελευθερία από την πλάνη. Από την ελευθερία από την πλάνη έρχεται η σταθερότητα του νου, από τη σταθερότητα του νου έρχεται η απελευθέρωση. Κάθε μέρα θα πρέπει να αφιερώνουμε τουλάχιστον λίγο χρόνο για στοχασμό πάνω στις αιώνιες πνευματικές αλήθειες. Αν τα δύο φτερά ενός πουλιού είναι η αγάπη για τον Θεό και οι πνευματικές πρακτικές, η ουρά του είναι η πνευματική σοφία. Μόνο με τη βοήθεια και των τριών μπορεί το πουλί να πετάξει ψηλά.
