Οι αιτίες και τα μαθήματα της πανδημίας

Ομιλία της Άμμα, Αμριταπούρι, Μάϊος 2020

“Εδώ και πολλές εβδομάδες τώρα, πολλοί από εμάς συνεχίζουμε να μένουμε μέσα στα σπίτια μας, εξαιτίας των περιοριστικών μέτρων ενάντια στην εξάπλωση του κορονοϊού. Πολλοί από εσάς μπορεί να έχετε κουραστεί. Μπορεί η κατάσταση αυτή να σας δημιουργεί άγχος. Εξαιτίας των περιοριστικών μέτρων, πολλά σχέδια έπρεπε να ακυρωθούν. Παρόλα αυτά, παιδιά μου, πρέπει να προσπαθούμε να παραμένουμε όσο περισσότερο ευδιάθετοι γίνεται. Μόνο χάρη στην σράντα (εγρήγορση) που δείξατε αυτό τον καιρό, καταφέραμε σε μεγάλο βαθμό να ελέγξουμε την μετάδοση του ιού. Αν όμως η εγρήγορση αυτή ατονήσει τώρα, όλες οι προσπάθειες μας θα πάνε χαμένες.

Γι’ αυτό, τα παιδιά μου, θα πρέπει να προσπαθούν να διατηρούν την εγρήγορσή τους και να τηρούν όσο το δυνατόν περισσότερο τους περιοριστικούς κανόνες. Τα παιδιά μου θα πρέπει να προσπαθούν να κάνουν υπομονή. Όπως όλοι ξέρουμε, η κατάσταση στον κόσμο τώρα είναι σοβαρή. Κάποιες χώρες έχουν πληγεί περισσότερο από άλλες. Στην Ινδία, επίσης, τα κρούσματα σε αρκετές πολιτείες έχουν αυξηθεί. Εξαιτίας της μεγάλης πυκνότητας του πληθυσμού, πρέπει να είμαστε περισσότερο προσεκτικοί εδώ. Η Άμμα, όπως έχει ξαναπεί παλιότερα, βλέπει τον κόσμο σαν ένα λουλούδι. Κάθε χώρα είναι ένα πέταλο αυτού του λουλουδιού. Αν ένα σκουλήκι καταστρέψει ένα μόνο πέταλο, σύντομα θα επηρεαστεί ολόκληρο το λουλούδι.

Η κατάσταση που βλέπουμε σήμερα είναι παρόμοια. Χρειάζεται ειλικρινής προσπάθεια και θετική στάση απ’ όλους τους ανθρώπους παντού για να εξασφαλίσουμε ότι το λουλούδι του κόσμου θα παραμείνει υγιές και όμορφο. Όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο πρέπει να ενωθούν, σαν παιδιά μιας μητέρας, ξεχνώντας όλες τις διαφορές. Πρέπει άμεσα να ενισχύσουμε τις πολιτικές προστασίας του περιβάλλοντος και της βιώσιμης ανάπτυξης, διορθώνοντας τα λάθη του παρελθόντος.

Πολλά από τα παιδιά της Άμμα αντιμετωπίζουν προβλήματα για διάφορους λόγους. Πολλοί αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες. Άλλοι νιώθουν θλίψη γιατί δεν μπορούν να συναντήσουν τα μέλη της οικογένειας και τους φίλους τους. Παιδιά μου, όταν αισθάνεστε τέτοια θλίψη, απλά σκεφτείτε, ότι ακόμα και οι καλύτεροι φίλοι δεν συναντιόνται συχνά. Οι άνθρωποι μετακινούνται συνεχώς, μερικές φορές για πολλούς μήνες, ειδικά σε χώρες εκτός της Ινδίας. Συχνά, ακόμα και ζευγάρια ζουν χώρια για επαγγελματικούς λόγους. Τέτοια πράγματα συμβαίνουν. Σε τέτοιες περιπτώσεις, οι άνθρωποι προσαρμόζονται και προχωρούν μπροστά. Προσπαθήστε λοιπόν να δείτε τέτοιους χωρισμούς απ’ αυτή την προοπτική. Ό,τι κι αν συμβαίνει, μην χάνετε το κουράγιο σας. Μόνο διατηρώντας το νοητικό μας σθένος μπορούμε να σκεφτούμε και να δράσουμε αποτελεσματικά.

Παιδιά μου, προσπαθήστε να αξιοποιήσετε αυτό τον χρόνο. Ανταλλάξτε λέξεις και μηνύματα που εμπνέουν ενθουσιασμό και αισιοδοξία. Όλοι έχουν τηλέφωνα αυτή την εποχή. Στείλτε λοιπόν μηνύματα αισιοδοξίας και έμπνευσης. Μιλήστε και παρηγορήστε ο ένας τον άλλον. Παιδιά μου, με αυτό τον τρόπο θα πρέπει να βοηθάτε τους άλλους. Η Άμμα πιστεύει ότι όλοι σας μπορείτε να το κάνετε αυτό. Θα σας βοηθήσει όλους πολύ. Αυτό τον καιρό, όλοι πρέπει να επιδεικνύουν πνεύμα συνεργασίας, ανοχή, αγάπη και ενότητα στην οικογένεια και παντού. Αν καταβάλλουμε την κατάλληλη προσπάθεια και διατηρήσουμε τη σωστή στάση, σίγουρα θα δούμε μεγάλη διαφορά.

Η Άμμα επαναλαμβάνει συχνά ότι η ευτυχία είναι μια απόφαση, όπως όλες οι άλλες αποφάσεις. Θα πρέπει λοιπόν να πάρουμε μια ακλόνητη απόφαση ότι θα παραμένουμε ευτυχισμένοι και θαρραλέοι, ανεξάρτητα από τις περιστάσεις. Είτε γελάμε είτε κλαίμε, οι μέρες περνούν. Παιδιά μου, αποφασίστε αν θέλετε να ζείτε γελώντας ή κλαίγοντας. Όταν πάρετε την απόφαση να αντιμετωπίζετε τη ζωή με χαρά, ό,τι κι αν συναντάτε στο δρόμο σας, τότε σίγουρα θα δημιουργείτε μια ατμόσφαιρα ευτυχίας γύρω σας. Ο ευτυχισμένος άνθρωπος είναι δυνατός. Όταν ένας τέτοιος άνθρωπος συναντήσει κάποιον που είναι θλιμμένος, θα έχει τη δύναμη να ανακουφίσει τον πόνο του. Αυτό θα είναι ένα σημαντικό βήμα για να τον βοηθήσει να απαλλαγεί από τη δυστυχία του. Ένα άτομο σίγουρα μπορεί να επηρεάσει πολλά άλλα. Γι’ αυτό, αν τα παιδιά μου παραμένουν χαρούμενα, θα μπορούν να μεταδίδουν χαρά και να ανακουφίζουν, έστω και προσωρινά, τη δυστυχία των άλλων.

Πάντα θα συναντάμε δυσκολίες και προβλήματα στη ζωή μας. Αλλά αυτά συχνά μας βοηθούν να γίνουμε πιο δυνατοί. Αν καθώς τρέχουμε ένα αγκάθι τρυπήσει το πόδι μας, τότε θα σταματήσουμε για να το αφαιρέσουμε. Επιπλέον, η εμπειρία αυτή θα μας κάνει πιο προσεκτικούς. Θα βρισκόμαστε σε εγρήγορση για να αποφύγουμε άλλα αγκάθια στο δρόμο μας. Μπορεί να σταματήσουμε να τρέχουμε και να προχωράμε με επίγνωση. Θα είμαστε πιο ήρεμοι, αργοί και προσεκτικοί. Επομένως, το τρύπημα από το αγκάθι μας έκανε να παρατηρούμε το δρόμο με μεγαλύτερη επίγνωση. Έτσι, μπορεί να ανακαλύψουμε άλλους κρυμμένους κινδύνους στο δρόμο μας. Ακόμα κι ένα φίδι, το οποίο διαφορετικά δεν θα προσέχαμε. Έτσι, συνειδητοποιούμε ότι το αγκάθι μας έσωσε από το δάγκωμα ενός δηλητηριώδους φιδιού. Αυτή είναι μια θετική στάση. Μια τέτοια στάση θα μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε την παρούσα κατάσταση ήρεμα.

Σκεφτείτε λοιπόν ότι η παρούσα κατάσταση μας βοηθά να αποκτήσουμε μεγαλύτερη επίγνωση και μας δίνει τη δύναμη να αντιμετωπίζουμε και να υπερβαίνουμε μεγαλύτερα προβλήματα. Δεχτείτε ότι ένα αγκάθι τρύπησε το πόδι μας και καλλιεργείστε την υπομονή για να ζήσετε με αυτό. Όλα τα προβλήματα στη ζωή πρέπει να τα βλέπετε από αυτή την οπτική γωνία. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν αντιμετωπίσουν ούτε την μικρότερη δυσκολία. Αντίθετα, βλέπουμε ανθρώπους που αντιμετωπίζουν τις μεγαλύτερες δυσκολίες με ένα χαμόγελο στα χείλη, ανεβάζοντας το ηθικό όλων όσων βρίσκονται γύρω τους. Πρέπει να προσπαθούμε να ανήκουμε στη δεύτερη κατηγορία. Ποιος δεν έχει ακούσει για το γλυκό χαμόγελο που φώτιζε πάντα το πρόσωπο του Σρι Κρίσνα; Ακόμα και κάτω από εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις, χαμογελούσε και ανέβαζε το ηθικό όλων των άλλων. Η ζωή του μεταδίδει το μήνυμα ότι αυτή είναι η φύση του κόσμου. Καταλάβετε αυτή την αλήθεια και προχωρήστε μπροστά με θάρρος. 

Πάντα θα υπάρχουν δυσκολίες και προβλήματα στη ζωή. Τα περισσότερα από αυτά θα μας κάνουν πιο δυνατούς. Το μολύβι με το οποίο γράφουμε βρίσκεται μέσα σε ξύλο, το οποίο πρέπει συνεχώς να ξύνουμε για να συνεχίζουμε να γράφουμε. Καθώς ξύνουμε το ξύλο, η μύτη γίνεται ολοένα και πιο μυτερή. Κατά τον ίδιο τρόπο, η δύναμη βρίσκεται μέσα μας. Όταν τέτοια προβλήματα εμφανίζονται, η εσωτερική μας δύναμη αφυπνίζεται. Ο άλλος παράγοντας είναι το χαρτί. Η ποιότητα του χαρτιού μπορεί να ποικίλλει –μπορεί να είναι λεπτό ή χοντρό, λευκό ή χρωματιστό. Ο ρόλος μας είναι όμως να χρησιμοποιήσουμε το μολύβι για να γράψουμε όμορφη ποίηση στο χαρτί μας, όσο το δυνατόν καλύτερα μπορούμε. 

Μόνο αυτός ο ρόλος βρίσκεται στα χέρια μας. Προσπαθήστε λοιπόν να γίνετε ένα μολύβι στα χέρια του Θεού. Όταν γράφουμε με αυτό το μολύβι μπορεί να κάνουμε λάθη. Η γόμα στην άκρη του μολυβιού μας βοηθά να σβήνουμε αμέσως τα λάθη και να ξαναγράψουμε τις λέξεις. Στο τέλος, συνήθως διαβάζουμε ξανά ό,τι έχουμε γράψει. Αν γράψαμε ακατάλληλες λέξεις, μπορούμε να τις σβήσουμε και να γράψουμε καλύτερες στη θέση τους.

Γι’ αυτό, η υπομονή είναι απαραίτητη. Χρειάζεται ν’ αφιερώνουμε λίγο χρόνο για να διορθώνουμε τα λάθη μας. Η επιδημία του κορονοϊού άλλαξε εντελώς τον τρόπο που κοιτάμε και αντιμετωπίζουμε τη ζωή. Οι ρυθμοί της ζωής ήταν τόσο γρήγοροι που τα παιδιά δεν είχαν χρόνο να βλέπουν τους γονείς τους. Προτού ξυπνήσουν, οι γονείς είχαν φύγει για δουλειά. Την ώρα που οι γονείς επέστρεφαν, τα παιδιά μπορεί να είχαν πέσει για ύπνο. Ακόμα και τις γιορτές περνούσαν μπροστά στα λάπτοπ  –χωρίς να υπάρχει χρόνος για τα παιδιά. Τέτοια ήταν η κατάσταση πριν την επιδημία. Τα παιδιά δεν μπορούσαν να πάρουν αρκετή αγάπη και στοργή από τους γονείς τους. Τώρα τουλάχιστον, τα παιδιά περνούν λίγο χρόνο με τους γονείς τους. Πολλοί γονείς μπορούν πια να δουν και να καταλάβουν τι γίνεται στη ζωή των μελών της οικογένειάς τους.

Αυτό βοηθά να προσαρμοστούν ο ένας στον άλλον. Πολλές μητέρες είναι νοικοκυρές και περνούν όλη τη μέρα στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού. Όταν όλοι είμαστε αναγκασμένοι να μένουμε μέσα, αυτό μας βοηθά να καταλάβουμε πόσο δύσκολο πρέπει να είναι για εκείνες να το κάνουν συνέχεια. Στο παρελθόν, οι άνθρωποι ήθελαν να επιστρέφουν σπίτι –στο ασφαλές τους καταφύγιο. Σήμερα όμως, αμέσως μόλις επιστρέψουν σπίτι από τη δουλειά θέλουν να ξαναφύγουν γιατί αν μείνουν μέσα είναι σίγουρο ότι θα ξεσπάσει καυγάς.

Η Άμμα άκουσε ένα ανέκδοτο. Ο σύζυγος ρωτάει τη γυναίκα του: «Γιατί δεν φοράς τη μάσκα σου;» «Μα καλά, είμαστε μέσα στο σπίτι, γιατί να τη φοράω;» απαντάει εκείνη. «Γρήγορα, βάλε τη μάσκα», είπε ο σύζυγος. «Έτσι θα χρειάζεται να βλέπω μόνο το μισό σου πρόσωπο!» Ο σύζυγος είχε κουραστεί ακόμα και να βλέπει το πρόσωπο της γυναίκας του. Αυτό συμβαίνει όταν οι άνθρωποι μένουν μαζί για πολύ καιρό. Αν, παιδιά μου, τσακώνεστε με τα μέλη της οικογένειας σας, να φροντίζετε πάντα να επανορθώνετε. Πάντα δημιουργούνται συγκρούσεις στα σπίτια. Γι’ αυτό, να είστε υπομονετικοί και ανεκτικοί.

Η επιδημία του κορoνοϊού αλλάζει ριζικά τη στάση μας απέναντι στη ζωή. Βρισκόμαστε μπροστά σε αυτό το παράδοξο, όπου ένας αόρατος μικροοργανισμός έχει γονατίσει τον κόσμο. Πολλές δραστηριότητες σε ολόκληρο τον κόσμο έχουν παραλύσει. Η φύση, που υποφέρει από την εκμετάλλευση του ανθρώπου, κέρδισε μια μικρή ανάπαυλα για να θεραπευτεί. Μετά από ένα στραμπούληγμα ή κάταγμα, το μέλος του σώματος που υποφέρει αρχίζει να πρήζεται. Αυτό το πρήξιμο είναι μια προστατευτική αντίδραση του σώματος. Είναι η προειδοποίηση του σώματος ότι αυτό το μέλος του χρειάζεται θεραπεία. Παρομοίως, εμείς οι άνθρωποι βασανίζουμε και εκμεταλλευόμαστε τη Φύση. Και αυτή είναι η προστατευτική αντίδραση της Φύσης για να θεραπεύσει τον εαυτό της. Αυτή την αίσθηση έχει η Άμμα. 

Επιχειρήσεις έκλεισαν, τα αεροπορικά ταξίδια σταμάτησαν και πολλοί άνθρωποι υπέστησαν μεγάλες ζημιές. Από την άλλη πλευρά, ο αέρας είναι πιο καθαρός και το περιβάλλον προσπαθεί να βρει την ισορροπία του. Χάρη στη μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, τα Ιμαλάια είναι ορατά από το Πουντζάμπ. Τα ποτάμια γίνονται πιο καθαρά. Ο Γάγγης –που προηγουμένως ήταν μολυσμένος κατά 75% από λύματα, σκουπίδια, και ψόφια ζώα– είναι τώρα λίγο πιο καθαρός. Έχει αναφερθεί ότι τα δελφίνια του ποταμού, είδος υπό εξαφάνιση, άρχισαν να κολυμπούν ξανά στα νερά του.

Όταν τα βλέπουμε όλα αυτά, συνειδητοποιούμε ότι σε κάποιο βαθμό επανέρχεται η ισορροπία. Από την μια πλευρά, ο αριθμός των θανάτων προκαλεί αγωνία, ενώ από την άλλη βλέπουμε ότι η αρμονία στη φύση αποκαθίσταται. Ο αριθμός των ατυχημάτων μειώθηκε επειδή οι άνθρωποι μένουν στα σπίτια τους. Οι ανθρωποκτονίες, οι επιθέσεις και οι κλοπές έχουν επίσης μειωθεί. Πρέπει να προσευχόμαστε για τις ψυχές των θυμάτων και την ανακούφιση των οικογενειών τους. 

Ταυτόχρονα, βλέποντας την άλλη πλευρά της κρίσης, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τα μαθήματα που μας διδάσκει. Όσο άσχημη κι αν είναι μια κατάσταση, πάντα υπάρχει ένα κρυμμένο μάθημα. Κατά τη διάρκεια αυτή της επιδημίας του κορονοϊού, πήραμε αρκετά αισιόδοξα μηνύματα που μας επιτρέπουν να βλέπουμε το φως στην άκρη του τούνελ. Συνειδητοποιήσαμε ότι αυτά που θεωρούσαμε σημαντικά στην πραγματικότητα είναι ασήμαντα. Οι νέοι συνειδητοποίησαν ότι μπορούν να ζήσουν ειρηνικά, ακόμα κι αν τους λείπουν κάποια υλικά πράγματα. Άνθρωποι που δεν μπορούσαν να ζήσουν ούτε μια μέρα χωρίς κάποια πράγματα ή συνήθειες, τώρα έχουν απαλλαγεί από αυτά.

Για παράδειγμα, το αλκοόλ. Επειδή δεν μπορούσαν να το προμηθευτούν, τουλάχιστον κάποιοι μπόρεσαν να το σταματήσουν. Παρομοίως, ο εθισμός στις αγορές. Υπάρχουν άνθρωποι εθισμένοι να αγοράζουν πράγματα που δεν τους χρειάζονται. Παρόλο που δεν χρειάζεται να σταματήσετε τις αγορές, η Άμμα ελπίζει ότι αυτή η διακοπή σας χάρισε την απαραίτητη επίγνωση ώστε να ελέγχετε τις παρορμήσεις σας. Πολλοί άνθρωποι κατόρθωσαν να ελέγξουν την επιθυμία τους να τρώνε κρέας και έγιναν χορτοφάγοι. Οι άνθρωποι κατάφεραν να ελέγξουν τόσα πράγματα που νόμιζαν ότι ήταν εκτός ελέγχου. Αυτό μας διδάσκει ότι μπορούμε να ζούμε συνειδητά. Άλλοι άνθρωποι συνήθιζαν να παραγγέλνουν φαγητό ή να τρώνε έξω καθημερινά. Μπορεί να πετούσαν το σπιτικό φαγητό και να έτρωγαν έξω κάθε μέρα. Πολλοί απ’ αυτούς κατόρθωσαν τώρα να ελέγξουν αυτή τη συνήθεια και να εκτιμήσουν το σπιτικό φαγητό. Η Άμμα δεν σας ζητά να σταματήσετε να τρώτε έξω. Και οι εστιάτορες κάνουν επίσης μια δουλειά και χρειάζονται πελάτες για να μπορούν να ζήσουν.

Αλλά αυτή η κρίση ήταν μια καλή ευκαιρία για να κοιτάξουν τα παιδιά μου μέσα τους και να κατανοήσουν τον εαυτό τους. Πολλά από τα παιδιά μου κατόρθωσαν να υπερβούν αρκετές από τις αδυναμίες τους. Μετά την κρίση, θα πρέπει οπωσδήποτε να προσπαθήσουν να μην κυλίσουν ξανά στις κακές συνήθειες. Πολλές οικογένειες έρχονται στην Άμμα κλαίγοντας, γιατί ο πατέρας είναι αλκοολικός. Βλέποντας τα δάκρυά τους, η Άμμα αισθάνεται θλίψη. Η Άμμα ελπίζει ότι όλοι θα προσπαθήσουν να συγκρατήσουν τα πάθη τους. Η Άμμα ζητά από τα παιδιά της να το κάνουν.

Ο άνθρωπος πιστεύει λανθασμένα ότι η αυτή η γη ανήκει μόνο σ’ αυτόν. Έχοντας αυτή την πεποίθηση, εκμεταλλεύεται τη φύση, τους πόρους και τα πλάσματά της εδώ και αιώνες. Δεν συνειδητοποιεί ότι ουσιαστικά είναι σαν να πριονίζει το κλαδί του δέντρου πάνω στο οποίο κάθεται. Σήμερα, μόνο το 30% της χερσαίας έκτασης καλύπτεται από δάση. Αν συνεχίσουμε έτσι, σε λίγα χρόνια το τελευταίο δέντρο θα εξαφανιστεί από την επιφάνεια της γης. Η κατάσταση στις θάλασσες είναι παρόμοια. Ο μεγαλύτερος φονιάς της θαλάσσιας ζωής δεν είναι ο καρχαρίας ή η φάλαινα. Είναι το πλαστικό. 

Και οι ουρανοί επίσης καλύπτονται από τη μόλυνση. Ακόμα και το διάστημα γύρω από τη γη είναι διάσπαρτο από συντρίμμια δορυφόρων και διαστημοπλοίων. Οι καπνοί και οι εκπομπές των εργοστασίων μολύνουν την ατμόσφαιρα. Ο υδροφόρος ορίζοντας μολύνεται από κάθε είδους απορρίμματα. Το έδαφος είναι μολυσμένο από τα χημικά λιπάσματα και τα ζιζανιοκτόνα που χρησιμοποιούνται στις καλλιέργειες. Τα ζώα εκτρέφονται με ορμόνες για να μεγαλώνουν γρήγορα. Και ο άνθρωπος τα καταναλώνει όλα αυτά. Κατά συνέπεια, οι αρρώστιες αυξάνονται. Η φυσική ανοσία του ανθρώπου και της φύσης έχει μειωθεί πάρα πολύ. Γι’ αυτό, οι άνθρωποι υποφέρουν από ολοένα και περισσότερες νέες αρρώστιες. Είναι λοιπόν απαραίτητο να αφυπνιστούμε.

Βλέπουμε ολόκληρο τον κόσμο σαν μια επιχείρηση. Όχι σαν μια οικογένεια. Όταν βλέπουμε τον κόσμο μόνο με οικονομικούς ή επιχειρηματικούς όρους, μπορούμε να εκτιμήσουμε μόνο το στόχο της απεριόριστης οικονομικής ανάπτυξης. Μια  τέτοια ανάπτυξη όμως δεν είναι πάντα ωφέλιμη. Τα καρκινικά κύτταρα αναπτύσσονται απεριόριστα, γι’ αυτό σκοτώνουν το άτομο. Παρομοίως, η ανάπτυξη που δεν βοηθά την κοινωνία δεν είναι ο σωστός τύπος ανάπτυξης. Φέρνει καταστροφή στην κοινωνία και τα άτομα.

Προς το παρόν το σλόγκαν μας είναι «Πάρε! Πάρε! Πάρε!» Σ’ ένα σπίτι που μένουν τέσσερα άτομα, υπάρχουν τέσσερα αυτοκίνητα. Μερικά σπίτια με τέσσερα άτομα έχουν οκτώ αυτοκίνητα. Η ταχύτητα μετράει περισσότερο απ’ όλα. Αντί να ταξιδέψουν 10 ώρες οδικά, οι άνθρωποι παίρνουν το αεροπλάνο για να φτάσουν σε μία ώρα. Καθώς η ίδια η ζωή έχει γίνει τόσο γρήγορη, και ο θάνατος επίσης είναι γρήγορος. Η αύξηση της γεωργικής παραγωγής και άλλες εφευρέσεις είχαν ως στόχο τη μείωση της πείνας και του υποσιτισμού. Μεγαλύτερες ντομάτες, δέντρα μάνγκο που ανθίζουν σε τρία χρόνια, κλπ. εφευρέθηκαν για την καταπολέμηση της πείνας. Χρησιμοποιήθηκαν τεχνητά μέσα, όπως η έγχυση ορμονών και άλλα παρόμοια. Κατά συνέπεια, οι άνθρωποι καταναλώνουν τοξική τροφή. Επιπλέον, τα δέντρα κόβονται με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται περισσότερο η ατμόσφαιρα. 

Το έδαφος μολύνεται ολοένα και περισσότερο από τα χημικά λιπάσματα, με αποτέλεσμα να σταματά να ανταποκρίνεται στο φυσικό λίπασμα. Οι εκπομπές των εργοστασίων μολύνουν την ατμόσφαιρα και αυτό τον αέρα αναπνέουμε πια. Τα ποτάμια είναι επίσης μολυσμένα. Το νερό χλωριώνεται αδιάκριτα για την άρδευση των καλλιεργειών. Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί σε αυτό. Το χλώριο πρέπει να προστίθεται μόνο στην κατάλληλη ποσότητα. Τα υψηλά επίπεδα χλωρίου στο νερό προκαλούν καρκίνο και οξύτητα.

Η ατμόσφαιρα δεν μπορεί να μας προσφέρει πια ανοσία. Και αυτά που τρώμε δεν ενισχύουν το ανοσοποιητικό μας σύστημα επίσης. Η κακή διατροφή και το αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα έχουν κάνει τα σώματά μας αδύναμα. Τα παιδιά δεν μπορούν πλέον να ξεπεράσουν τις διαταραχές από απλά βακτηρίδια χωρίς αντιβιοτικά. Όλα αυτά συνέβησαν στη διάρκεια των τελευταίων χρόνων. Τώρα, οι επιστήμονες προσπαθούν να ανακαλύψουν νέα φάρμακα. Το ανθρώπινο σώμα είναι πια ευάλωτο.

Πάρτε το παράδειγμα των υβριδικών φυτών. Χρειάζονται λίπασμα και φάρμακα τακτικά για προστασία. Χωρίς αυτά, είναι πολύ ευάλωτα σε έντομα και αρρώστιες. Καλύπτονται από μικροσκοπικά σκουλήκια που τα καταστρέφουν. Το φυτό δεν έχει τη φυσική δύναμη για να καταπολεμήσει τα σκουλήκια. Υβριδικές αγελάδες, πουλερικά και φυτά αναπτύσσονται μόνο σε προστατευμένο περιβάλλον. Η θερμοκρασία πρέπει να ρυθμίζεται. Χρειάζονται επίσης ειδική τροφή. Οι φυσιολογικές αγελάδες, οι κότες και τα φυτά δεν τα χρειάζονται όλα αυτά για να μεγαλώσουν.

Και οι άνθρωποι πια γίνονται σαν αυτά τα υβριδικά ζώα και φυτά. Σύντομα θα χρειάζεται να ζούμε στη γη μέσα σε σκάφανδρα όπως οι αστροναύτες. Στην εποχή μας οι άνθρωποι είναι αλλεργικοί στα πάντα. Η Φύση μοιράζεται την αφθονία της σε φυτά, άνθη, φρούτα και λαχανικά με τον άνθρωπο και όλα τα όντα. Τα πουλιά και τα ζώα βοηθούν τα φυτά να διασκορπίζουν τους σπόρους τους. Τα δέντρα προσφέρουν σκιά στα ζώα και καταφύγιο στα πουλιά. Τα περιττώματα των ζώων και του πουλιών παρέχουν οργανικό λίπασμα στα δέντρα και τα φυτά. Τα δέντρα και τα φυτά ομορφαίνουν τη γη με τα φύλλα και τα άνθη τους. 

Στη Φύση, βλέπουμε παντού όμορφες εικόνες αγάπης, ενότητας και αλληλεξάρτησης. Γι’ αυτό οι πρόγονοί μας αποκάλεσαν τη φύση ως yajña samskara. Η ζωή σ’ αυτόν τον πλανήτη είναι δυνατή χάρη στις συντονισμένες προσπάθειες όλων των πλασμάτων. Ποτάμια, δέντρα, μέλισσες, πεταλούδες, σκουλήκια της γης –όλα παίζουν το ρόλο τους στην ύπαρξή μας. Χωρίς αυτά δεν θα μπορούσαμε να υπάρξουμε. Ένα αεροπλάνο δεν μπορεί να πετάξει με χαλασμένο κινητήρα. Ούτε και αν λείπει έστω και μια βίδα. Ακόμα και το μικρότερο πράγμα είναι σημαντικό και έχει τη θέση του. Όλοι αυτοί οι παράγοντες ενώθηκαν για να μας δημιουργήσουν και να μας θρέψουν.

Αν παρομοιάσουμε τη Φύση με δέντρο, τότε οι ρίζες, τα κλαδιά, τα φύλλα, τα άνθη και τα φρούτα του είναι όλα τα πλάσματα. Το δέντρο ολοκληρώνεται μόνο όταν εμφανιστούν όλα αυτά. Αν κάποιο από αυτά τα μέρη καταστραφεί, σύντομα θα καταστραφούν και όλα τα υπόλοιπα. Χωρίς τη Φύση, δεν υπάρχει ανθρώπινη φυλή ή ανθρώπινος πολιτισμός. Αλλά ακόμα και χωρίς ανθρώπινη φυλή, η Φύση θα συνεχίσει να υπάρχει και να ευημερεί. Μπορούμε να θεωρήσουμε αυτή την πανδημία σαν μια προειδοποίηση της Φύσης, για να αρχίσουμε να της φερόμαστε με σεβασμό και να την προστατεύουμε.

Ήρθε η ώρα ώστε ο άνθρωπος, που καυχιέται ότι είναι ο πιο ισχυρός, να έρθει αντιμέτωπος με την αδυναμία του. Ήρθε η ώρα να το συνειδητοποιήσουμε όλοι αυτό. 

Είναι καθήκον του ανθρώπου να προστατεύει όλα τα όντα, να βλέπει τη Φύση σαν μητέρα και τα άλλα πλάσματα σαν αδέρφια του. Ήρθε η ώρα να αφυπνιστεί αυτή η επίγνωση μέσα σε όλους μας.

Κάποτε, όταν η Άμμα ταξίδευε σε μια περιοδεία στη βόρεια Ινδία, έκανε στάση με τη συνοδεία της σε ένα μέρος. Είχε ετοιμαστεί φαγητό για τα 500 περίπου άτομα που την ακολουθούσαν στην περιοδεία. Ψάξαμε τότε για σκιά. Καταλήξαμε σ’ ένα μέρος όπου υπήρχε ένα μεγάλο δέντρο. Το δέντρο αυτό θεωρούνταν ιερό, γιατί κάποιος μαχάτμα είχε κάνει εκεί πνευματική άσκηση. Οι άνθρωποι συνήθιζαν να περπατούν γύρω από το δέντρο. Περίμεναν μάλιστα να φυσήξει ο άνεμος ώστε να πέσουν φύλλα από το δέντρο. Έπαιρναν τότε τα πεσμένα φύλλα με μεγάλο σεβασμό και τα κρατούσαν σαν πρασάντ για να τα χρησιμοποιούν στη λατρεία τους. Η Άμμα συγκινήθηκε πολύ βλέποντάς τους. Μακάρι όλοι οι άνθρωποι να σέβονταν κάθε δέντρο και κάθε φυτό με αυτόν τον τρόπο. Τότε, αυτός ο κόσμος θα γινόταν παράδεισος. Αν οι άνθρωποι προστατεύουν όλα τα πλάσματα της γης, τότε και αυτά θα τους προστατεύουν επίσης –όπως ακριβώς λέγεται ότι όσοι προστατεύουν το ντάρμα προστατεύονται και οι ίδιοι από αυτό.

Ο κορονοϊός είναι ένα κάλεσμα αφύπνισης. Είναι αλήθεια ότι αντιμετωπίζουμε στην εποχή μας μεγάλες προκλήσεις. Πρέπει όμως να προσπαθούμε να παραμένουμε όσο το δυνατόν περισσότερο χαρούμενοι και ευτυχισμένοι. Ταυτόχρονα, πρέπει να διατηρούμε υψηλό επίπεδο εγρήγορσης. Αυτή είναι η ευθύνη μας. Το να παραμένουμε χαρούμενοι απέναντι στις δυσκολίες δεν σημαίνει ότι καταπιέζουμε τη θλίψη που μπορεί να αισθανθούμε. Αντίθετα, σημαίνει ότι την υπερβαίνουμε. Ο καλύτερος τρόπος να διατηρούμε το νου μας ευδιάθετο, είναι να τον κρατούμε απασχολημένο και απορροφημένο σε χρήσιμες δραστηριότητες.

Πρέπει να προσπαθούμε να βλέπουμε τον πόνο των άλλων σαν δικό μας, να τους βλέπουμε σαν μέρος του εαυτού μας, και να δημιουργούμε μια εγκάρδια σύνδεση μαζί τους. Από μία άποψη, αυτή είναι μια καλή ευκαιρία να στραφούμε προς τα μέσα μας. Πολλοί από εμάς παρακολουθούμε στενά τις εξελίξεις από το Διαδίκτυο. Αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Για λίγο, ας προσπαθήσουμε να κοιτάξουμε και στο «Εσωτερικό Δίκτυο» επίσης. Είναι ευκαιρία επίσης να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τον εαυτό μας.

Αυτό τον καιρό χρειαζόμαστε φυσική άσκηση. Η γιόγκα είναι ευεργετική. Ασκηθείτε επίσης στο διαλογισμό. Διαβάστε πνευματικά βιβλία. Οι οικιακές συσκευές, όπως ένα μίξερ, συνοδεύονται πάντα από ένα βιβλιαράκι οδηγιών. Σε αυτό περιγράφεται ο σωστός τρόπος χρήσης της συσκευής, με τις προφυλάξεις που χρειάζονται, όπως για παράδειγμα να μην χρησιμοποιείται παρατεταμένα για να μην καεί. Κάθε συσκευή και μηχάνημα έχει τις δικές του οδηγίες. Παρομοίως, η πνευματικότητα είναι το βιβλίο οδηγιών της ζωής. Μας διδάσκει πως να διαχειριζόμαστε τη ζωή μας. Οφείλουμε λοιπόν να ακολουθούμε αυτές τις πνευματικές οδηγίες. Αν διαβάζουμε και κατανοούμε τα πνευματικά βιβλία, θα είμαστε ικανοί να παραμένουμε ικανοποιημένοι με ό,τι έχουμε. Δεν είμαστε κεριά που εξαρτώνται από κάποιον άλλο για να ανάψει, είμαστε ο λαμπρός ήλιος. Δεν είσαστε αβοήθητα, αδύναμα γατάκια, είστε γενναία λιοντάρια που βρυχώνται. 

Η αφθονία αυτής της γης δεν προορίζεται μόνο για τους ανθρώπους. Όλα τα πλάσματα έχουν δικαίωμα σε αυτήν. Παρομοίως, και οι μελλοντικές γενιές έχουν επίσης δικαίωμα να την απολαύσουν. Εξαιτίας του εγωισμού και της πίεσης των καταστάσεων, συχνά μπαίνουμε στον πειρασμό να σκεφτόμαστε μόνο το άμεσο, ατομικό κέρδος. Είναι σημαντικό να υπερβαίνουμε τέτοιους πειρασμούς. 

Η Άμμα θυμάται μια ιστορία: Ένας προσκυνητής ταξίδευε μόνος του. Κάποιος του έκλεψε την τσάντα του που περιείχε χρήματα, φαγητό και ρούχα. Σύντομα δίψασε πάρα πολύ. Κάποια στιγμή διέκρινε σε απόσταση ένα πηγάδι στην πλαγιά ενός λόφου. Άρχισε λοιπόν να περπατά προς τα εκεί, υποφέροντας από τη δίψα και την κούραση. Τελικά, έφτασε στο πηγάδι. Ήταν πολύ χαρούμενος που τα κατάφερε. Άρχισε λοιπόν να τρομπάρει με τη χειροκίνητα αντλία. Δεν έβγαινε όμως ούτε σταγόνα νερό. Απογοητευμένος και απελπισμένος, σχεδόν κατέρρευσε όταν είδε ξαφνικά κάτι. Δίπλα στο πηγάδι υπήρχε ένα μικρό δοχείο. Αμέσως το σήκωσε και είδε ότι μέσα είχε λίγο νερό. Καθώς ετοιμαζόταν να το πιει, πρόσεξε μια σημείωση που ήταν κολλημένη στο δοχείο.

Η σημείωσε έλεγε: «Ρίξε το νερό στην αντλία πριν τη χρησιμοποιήσεις. Tότε η αντλία θα αρχίσει να δουλεύει. Όταν πάρεις όσο νερό θέλεις, μην ξεχάσει να αφήσεις λίγο μέσα στο δοχείο για τον επόμενο διψασμένο ταξιδιώτη.» Για μια στιγμή ο ταξιδιώτης στάθηκε σαστισμένος. Πέθαινε από τη δίψα. Σκέφτηκε τότε: «Τι θα γίνει αν ρίξω το νερό στην αντλία και δεν δουλέψει; Τότε θα έχω χάσει και το λίγο νερό που βρήκα. Να το ρίξω ή να το πιώ; Πεθαίνω στ’ αλήθεια από τη δίψα. Αλλά αν δεν το ρίξω στην αντλία για να τραβήξω νερό από το πηγάδι, αυτό θα είναι έγκλημα ενάντια στον επόμενο διψασμένο άνθρωπο που θα έρθει εδώ.»

Βίωνε λοιπόν μια εσωτερική πάλη ανάμεσα στον εγωισμό και το ενδιαφέρον για τους συνανθρώπους του. Τελικά, το δεύτερο υπερίσχυσε και έριξε το νερό στην αντλία. Η αντλία δούλεψε και είδε με ανακούφιση φρέσκο, καθαρό νερό να βγαίνει από αυτήν. Χόρτασε τη δίψα του και στο τέλος γέμισε και το δοχείο. Τι μαθαίνουμε από αυτή την ιστορία; Μας διδάσκει να παίρνουμε ό,τι χρειαζόμαστε και ταυτόχρονα να σκεφτόμαστε τους συνανθρώπους μας που θα βρεθούν σε ανάγκη. Μας βοηθά να συνειδητοποιήσουμε ότι οι άλλοι νιώθουν τον ίδιο πόνο με εμάς. Πρέπει λοιπόν να καταλάβουμε αυτή την αλήθεια και να φροντίζουμε τους συνανθρώπους μας.

Όλοι μας ανυπομονούμε να έρθει επιτέλους η μέρα που θα έχουμε απαλλαγεί από τον ιό COVID-19. Όλοι περιμένουμε τη μέρα που θα καλωσορίσουμε έναν νέο κόσμο ελπίδας και φωτός. Αυτή την κρίσιμη στιγμή πρέπει να πάρουμε την απόφαση ότι δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τα μαθήματα που μας δίδαξε η Φύση μέσα από αυτή την κρίση –ότι δεν θα επαναλάβουμε ποτέ τα λάθη που κάναμε στο παρελθόν.

Πρέπει να κάνουμε το κάθε μας βήμα με απόλυτη εγρήγορση. Ποια είναι τα πράγματα που πρέπει να προσέχουμε; Το πιο σημαντικό είναι να έχουμε μέτρο σε όλες τις σκέψεις, τα λόγια και τις πράξεις μας. Όλοι έχουν τις αδυναμίες και τους περιορισμούς τους. Δεν είναι κακό να θέλουμε να ικανοποιήσουμε ανάγκες και επιθυμίες που είναι νταρμικές. Η Φύση μάλιστα θα μας βοηθήσει και θα μας υποστηρίξει σ’ αυτό. 

Εντούτοις, πρέπει να αλλάξουμε τη νοοτροπία ότι ο άνθρωπος είναι κυρίαρχος και ότι έχει δικαίωμα να εκμεταλλεύεται ό,τι υπάρχει στη Φύση. Η αλαζονεία μας ξεπέρασε κάθε όριο. Νομίζουμε ότι είμαστε οι σπουδαιότεροι και πιο ισχυροί πάνω στη γη. Τώρα, ο Θεός μας έστειλε μια προειδοποίηση με τη μορφή αυτού του ιού. Τώρα τουλάχιστον πρέπει να αφυπνιστούμε και να προχωρήσουμε μπροστά με επίγνωση. Από τη στενή, εγωιστική νοοτροπία του «εγώ» και «δικό μου» πρέπει να περάσουμε στη νοοτροπία του «εμείς», που περιλαμβάνει όλο τον κόσμο και τα πλάσματά του. Πρέπει να υιοθετήσουμε αυτή τη νοοτροπία.

Όλες οι σκέψεις και πράξεις του ανθρώπου περιστρέφονται γύρω από το εγώ του. Αυτή η στάση πρέπει να αλλάξει. Η ναρκισσιστική στάση του ανθρώπου τον έκανε να κοιτά μόνο τη δική του αντανάκλαση στην επιφάνεια της λίμνης. Έπαψε να βλέπει εκεί τα δέντρα και τα άλλα πλάσματα της Φύσης. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Πρέπει να αναγνωρίσουμε με αγάπη και να σεβαστούμε τα άλλα όντα. 

Ζούμε στην Εποχή της Πληροφορίας. Αν, όμως, οι πληροφορίες βρίσκονται μόνο στο κεφάλι, γίνονται βάρος για τον εαυτό μας και τους άλλους. Οι πληροφορίες στο κεφάλι πρέπει να φτάσουν στην καρδιά ως γνώση. Μόνο τότε θα λάμψει μέσα μας το φως της διάκρισης. Μόνο με αυτό το φως θα καταφέρουμε να δούμε με συμπόνια τα άλλα όντα της Φύσης. Αν δεν το κάνουμε, θα πρέπει να περιμένουμε μεγαλύτερες καταστροφές στο μέλλον. Είναι επίσης πιθανόν ότι ο Χρόνος και η Φύση θα μας καταστρέψουν εντελώς.

Κάποτε, δύο φωτογράφοι περπατούσαν μέσα σ’ ένα δάσος. Ξαφνικά, ένα τεράστιο λιοντάρι πήδηξε στο δρόμο τους. Οι δύο φωτογράφοι τρομοκρατήθηκαν. Ο ένας ψιθύρισε στον άλλον από την άκρη του στόματός του, «Μην κινείσαι! Μην αναπνέεις! Κάτσε ακίνητος σαν άγαλμα. Θυμάσαι τι διαβάσαμε σ’ εκείνο το βιβλίο; Αν κάτσουμε ακίνητοι και κοιτάξουμε το λιοντάρι στα μάτια, δεν θα μας πειράξει.»

Ο άλλος απάντησε: «Ναι, έχει δίκιο φίλε μου. Το διαβάσαμε στο βιβλίο. Αλλά το λιοντάρι διάβασε εκείνο το βιβλίο; Άλλο πράγμα το βιβλίο, αλλά η πραγματικότητα. Τρέξε να σωθείς!»

Συχνά, αυτά που διαβάζουμε στα βιβλία είναι διαφορετικά από τη ζωή. Μόνο όταν αντιμετωπίζουμε αληθινές καταστάσεις μαθαίνουμε πραγματικά. Η ζωή δεν είναι αυτά που διαβάζουμε στα βιβλία. Αυτά που μαθαίνουμε στα πανεπιστήμια είναι λιγότερο από το 10% απ’ αυτά που μαθαίνουμε από το σύμπαν. Στο σύμπαν, μαθαίνουμε μαθήματα απ’ όλα τα πλάσματα, ακόμα κι από τα πιο μικροσκοπικά, όπως τα κουνούπια και τα μυρμήγκια. Το αληθινό πανεπιστήμιο είναι το ίδιο το σύμπαν. Η αληθινή μάθηση είναι εφικτή μόνο μέσα από την εμπειρία. Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα σ’ ένα αφελές παιδί και έναν ώριμο ενήλικα.

Η ανάγνωση βιβλίων σίγουρα μας δίνει γνώση, αλλά η εμπειρία είναι ο μόνος αληθινός δάσκαλος. Τα βιβλία μας διδάσκουν ότι η ζωή πρέπει να μας κάνει χαρούμενους, όχι δυστυχισμένους. Είναι όμως σωστό να κάνουμε αστεία και να γελάμε σε μια κηδεία; Η μάθηση γίνεται μέσα από τις εμπειρίες μας σε αληθινές καταστάσεις. Όταν περάσουμε μέσα από μια κατάσταση, μπορούμε να πούμε ότι μάθαμε εκείνο το συγκεκριμένο μάθημα.

Προς το παρόν, ο νους μας διαστρέφει τα πράγματα. Αν συμβεί ένα ατύχημα και υπάρχουν σοβαρά τραυματίες, ένας διεστραμμένος νους θα σκεφτεί να κερδίσει κάτι: «Μήπως μπορώ να πουλήσω αναψυκτικά στον κόσμο που συγκεντρώθηκε στον τόπο του ατυχήματος!» Αυτή η ιδιοτελής στάση είναι ολοένα και πιο διαδεδομένη. Οι άνθρωποι σπουδάζουν Διοίκηση Επιχειρήσεων, αλλά δεν ξέρουν πως να διαχειριστούν τον εαυτό τους. Οι άνθρωποι κάνουν μεταπτυχιακά για να μάθουν να διοικούν επιχειρήσεις. Για να διοικήσει κάποιος μια επιχείρηση 500 υπαλλήλων, πρέπει να διαχειριστεί το νου 500 ανθρώπων.

Και όμως, δεν είμαστε ικανοί να μάθουμε να διαχειριζόμαστε τις δικές μας σκέψεις και το νου μας. Όπως ακριβώς διαχειριζόμαστε τα αντικείμενα του εξωτερικού κόσμου, έτσι πρέπει να μάθουμε να διαχειριζόμαστε τον εσωτερικό κόσμο και το νου μας.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι οι άλλοι αισθάνονται τον ίδιο πόνο με μας. Πρέπει να το κατανοήσουμε αυτό και να καλλιεργούμε μια στάση ανοχής και συμπόνιας προς τους άλλους. Προς το παρόν, δεν μας αρέσει ν’ αφήνουμε αυτά που κρατάμε στα χέρια μας, αλλά ταυτόχρονα είμαστε διατεθειμένοι ν’ αρπάξουμε και ό,τι άλλο βλέπουμε. Μοιάζουμε με εκείνους που θέλουν να κερδίσουν το λαχείο, χωρίς να μπουν στον κόπο να αγοράσουν ένα λαχνό. Δεν θέλουμε να καταβάλλουμε καμία προσπάθεια. Και ταυτόχρονα δεν ενδιαφερόμαστε καθόλου για τους άλλους. Και τελικά, ό,τι παίρνουμε μας κάνει περισσότερο δυστυχισμένους από πριν.

Δύο φίλοι απολάμβαναν έναν περίπατο σ’ ένα πάρκο δίπλα στην όχθη ενός ποταμού, όταν πρόσεξαν μια περίεργη επιγραφή: «Μια μεγάλη έκπληξη σας περιμένει μέσα στο πιθάρι που θα βρείτε στο τέλος του μονοπατιού!» Η επόμενη φράση στην επιγραφή ήταν όμως μυστηριώδης: «Προσοχή! Όποιος πάρει θα το μετανιώσει! Αλλά και εκείνος που δεν πάρει θα το μετανιώσει επίσης!» Περίεργοι να μάθουν τι σήμαιναν όλα αυτά, οι δύο φίλοι προχώρησαν στο μονοπάτι. Όταν έφτασαν στο τέλος του μονοπατιού είχε ήδη νυχτώσει. Ο ένας από δύο φίλους πήρε μια χούφτα από το περιεχόμενο του πιθαριού και το τύλιξε σ’ ένα ύφασμα. Ο άλλος αποφάσισε να μην πάρει τίποτα.

Όταν έφτασαν σπίτι, ο πρώτος άνοιξε το ύφασμα να δει το περιεχόμενο. Με μεγάλη έκπληξη συνειδητοποίησαν ότι ήταν χρυσόσκονη. 

«Ω όχι!» αναφώνησε ο δεύτερος, «Έπρεπε να πάρω κι εγώ!» 

«Ω όχι!» αναφώνησε και ο πρώτος, «έπρεπε να πάρω περισσότερο!» Και οι δύο λοιπόν ήταν απογοητευμένοι.

Αυτή είναι η φύση του ανθρώπινου νου. Είτε έχουμε κάτι είτε όχι, αισθανόμαστε θλίψη. Στη σχέση μας με τη Φύση πρέπει να παίρνουμε και να δίνουμε. Αλλά αν δίνουμε έστω και λίγο, η Φύση θα μας το ανταποδώσει εκατό φορές περισσότερο. Οι άνθρωποι ξέρουν μόνο να παίρνουν ολοένα και περισσότερα και να μην δίνουν τίποτα σε ανταπόδοση. Ακόμα και ένα σκουλήκι ανταποδίδει κάτι στη Φύση, λιπαίνοντας το έδαφος. Εμείς τι κάνουμε; Μονάχα καταστρέφουμε. 

Ποια πρέπει λοιπόν να είναι η στάση μας απέναντι στις μελλοντικές γενιές; Ο σκοπός μας δεν πρέπει να είναι να ικανοποιούμε τις εγωιστικές μας επιθυμίες. Αν χρησιμοποιούμε τους φυσικούς πόρους έτσι ώστε να διατηρούνται και για τις μελλοντικές γενιές, τότε μπορούν να καλύπτονται οι ανάγκες όλων.

Κάποτε, ζούσε ένα φτωχό παιδί που πήγαινε στην εκκλησία καθημερινά. Ένας πλούσιος άνδρας το είδε και το ρώτησε: 

«Γιατί πηγαίνεις στην εκκλησία;»

«Πηγαίνω να προσευχηθώ,» απάντησε εκείνο. «Όλοι οι φίλοι μου έχουν καλά παπούτσια. Εγώ δεν έχω ούτε ένα ζευγάρι σανδάλια. Πηγαίνω να παρακαλέσω το Θεό να μου δώσει ένα ζευγάρι παπούτσια.»

Λίγες μέρες αργότερα ο πλούσιος είδε ξανά το παιδί. 

«Πήρες τελικά εκείνο το ζευγάρι παπούτσια; Σταμάτα τις χαζές προσευχές, αγόρι μου! Ο Θεός δεν σου έδωσε παπούτσια, έτσι δεν είναι;»

«Μα μου έδωσε παπούτσια,» απάντησε ήρεμα το αγόρι. 

«Δεν βλέπω όμως παπούτσια στα πόδια σου,» είπε ο πλούσιος. 

«Όχι δεν έχω, γιατί ο Θεός τα έδωσε σε ανθρώπους σαν και σένα για να τα δίνουν σε παιδιά σαν και μένα. Αλλά άνθρωποι σαν και σένα δεν μας τα δίνουν.»

Από τη μια μεριά άνθρωποι συσσωρεύουν πλούτη, ενώ από την άλλοι άνθρωποι ζουν σε τρώγλες. Καθώς το χάσμα ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς μεγαλώνει, αυξάνονται και οι μεταξύ τους συγκρούσεις. Στο μέλλον, οι πόλεμοι μπορεί να γίνονται για φυσικούς πόρους όπως το νερό. 

Κάθε εμπόδιο μας δίνει μια ευκαιρία να αφυπνίσουμε τον αληθινό μας Εαυτό. Είναι σαν ένα νέο σπίτι να χτίζεται εκεί που ήταν τα ερείπια ενός παλιού σπιτιού. Μετά τις πλημμύρες στην Κεράλα, όταν χτίζονταν νέα σπίτια, οι άνθρωποι ήταν πολύ προσεκτικοί. Φρόντιζαν τα σπίτια να είναι υπερυψωμένα, έτσι ώστε αν γίνουν ξανά πλημμύρες το νερό να μην μπαίνει μέσα.

Παρομοίως, είναι σημαντικό να λαμβάνουμε τα μέτρα μας τώρα για την ασφάλειά μας στο μέλλον. Κάθε καταστροφή είναι σαν ένα κάλεσμα αφύπνισης για να έχουμε περισσότερη επίγνωση και εγρήγορση και να είμαστε έτοιμοι να αντιδρούμε με το σωστό τρόπο ανάλογα με τις συνθήκες. Η εποχή μας είναι μια εποχή αφύπνισης. Οι άνθρωποι έχουν τη δύναμη, το κουράγιο, την καλοσύνη και την αγάπη μέσα τους για να υπερβαίνουν κάθε καταστροφή. Το μόνο που χρειάζεται είναι να αφυπνιστούμε. Δεν πρέπει να υποκύπτουμε στο φόβο και την απογοήτευση. Αντίθετα, οφείλουμε να αφυπνίζουμε μέσα μας τις ικανότητες της διάκρισης και της επίγνωσης. 

Είθε να ανοίξουμε τις καρδιές μας, να αγαπούμε και να υπηρετούμε ο ένας τον άλλον, και να κάνουμε το καθήκον μας απέναντι στη Φύση. Είθε ο Θεός να μας ευλογεί ώστε να υπερβούμε σύντομα τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε. Ήρθε η ώρα να σκεφτούμε ποιο μονοπάτι ακολούθησε μέχρι σήμερα η ανθρωπότητα καθώς και το μονοπάτι που θέλουμε να ακολουθήσει στο μέλλον. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να κάνουμε μια ειλικρινή αυτοκριτική. 

Οφείλουμε να διορθώσουμε τα λάθη μας –στις σκέψεις και τις πράξεις μας. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο τώρα, εδώ, στην παρούσα στιγμή. Η Άμμα προσεύχεται στο Παραμάτμαν ώστε όλοι να καταφέρουμε να το κάνουμε.”

Ομ Λοκά Σαμαστά Σουκινό Μπαβαντού
Είθε όλα τα όντα, σε όλους τους κόσμους, να είναι ευτυχισμένα και μακάρια