Απόσπασμα από το βιβλίο “Για τα Παιδιά μου”
Κατά τη διάρκεια ενός κυκλώνα, τεράστια δέντρα ξεριζώνονται και κτίρια καταρρέουν. Η ορμή του κυκλώνα, όμως, δεν μπορεί να καταστρέψει το απλό γρασίδι. Αυτό είναι το μεγαλείο της ταπεινότητας, παιδιά μου.
Η ταπεινότητα δεν είναι ένδειξη αδυναμίας. Πρέπει να έχουμε την μεγαλοψυχία να υποκλινόμαστε ακόμη και στο γρασίδι. Όταν πηγαίνεις στο ποτάμι και είσαι απρόθυμος να υποκλιθείς στο νερό (δηλαδή να βουτήξεις μέσα στο νερό) και να πλυθείς, το σώμα σου θα παραμείνει βρώμικο. Ο πνευματικός αναζητητής που αρνείται να δείχνει ταπεινότητα απέναντι στους συνανθρώπους του, εμποδίζει την εξάλειψη της άγνοιας του.
Οι άνθρωποι ισχυρίζονται με υπεροψία, ότι με το πάτημα ενός κουμπιού μπορούν να καταστρέψουν τον κόσμο. Όμως, πριν το πάτημα του κουμπιού, είναι απαραίτητη η κίνηση του χεριού. Ποτέ δεν αναλογιζόμαστε ποια είναι η Δύναμη που κρύβεται πίσω από αυτή την κίνηση.
Η ανθρωπότητα ισχυρίζεται ότι έχει κατακτήσει όλο τον κόσμο. Δεν έχουμε την ικανότητα να μετρήσουμε ούτε τους κόκκους της άμμου που βρίσκονται κάτω από τα πόδια μας, και όμως συνεχίζουμε να νομίζουμε ότι έχουμε κατακτήσει τον κόσμο!
Ας υποθέσουμε ότι κάποιος θυμώνει μαζί σας χωρίς λόγο. Ως πνευματικός αναζητητής, πρέπει να αντιδράσετε με ταπεινότητα απέναντι σε αυτό το άτομο, κατανοώντας ότι αυτό που συμβαίνει είναι ένα παιχνίδι του Θεού, που σκοπό έχει να σας δοκιμάσει. Μόνο όταν το πετύχετε αυτό, θα έχετε πραγματικά ωφεληθεί από τον διαλογισμό.
Ακόμα κι όταν ο άνθρωπος κόβει ένα δέντρο, εκείνο συνεχίζει να του χαρίζει τη σκιά του. Ο πνευματικός άνθρωπος πρέπει να είναι σαν το δέντρο. Μόνο εκείνος που προσεύχεται για την ευημερία των άλλων, ακόμα και εκείνων που τον έβλαψαν, μπορεί πραγματικά να αποκαλείται πνευματικός αναζητητής.
